Merkezi Isıtma Yönetmeliği 2.000 M2

merkezi ısıtma yönetmeliği 2.000 m2

MERKEZİ ISITMA YÖNETMELİĞİ

BİRİNCİ KISIM
Genel Hükümler, Tanımlar, Binaların Kullanım
Sınıfları ve Bina Tehlike Sınıflandırması
BİRİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler
Amaç
Madde 1- Bu Yönetmeliğin amacı; kamu ve özel kurum ve kuruluşlar ile gerçek kişilerce kullanılan her türlü yapı, bina, tesis ve işletmelerin, tasarımı, yapımı, işletimi, bakımı ve kullanımı aşamalarında, herhangi bir şekilde çıkan yangının, can ve mal kaybını en aza indirerek söndürülmesini sağlayacak yangın öncesinde ve sırasında alınacak tedbirler ile organizasyon, eğitim ve denetimi sağlamaktır.
Kapsam
Madde 2- Bu Yönetmelik; Türkiye genelinde her türlü yapı, bina, tesis ile açık ve kapalı alan işletmelerinde alınacak yangın önleme ve söndürme tedbirlerini, yangının ısı, duman, zehirleyici gaz, boğucu gaz ve panik nedeniyle oluşan can güvenliğine yönelik tehlikeleri en aza indirmek için gerekli olan tasarım, yapım, kullanım, bakım ve işletim esaslarını kapsar.
Yasal dayanak
Madde 3- Bu Yönetmelik; 7126 sayılı Sivil Savunma Kanunu’nun Ek-9 uncu maddesi gereğince hazırlanmıştır.
Uygulama
Madde 4- Bu Yönetmelik; yürürlük tarihinden sonra yapılacak yeni yapılar ile kullanım amacı değişen veya ruhsat alma zorunluluğunu gerektiren esaslı onarım ve tadilat yapılacak mevcut yapılarda ve bu Yönetmelikte belirtilen diğer yapı, bina, tesis ve işletmelerde uygulanır. Bu Yönetmeliğin yürürlük tarihinden önce yapı ruhsatı alınıp yapımı devam eden binalar da mevcut yapı sayılır.
Karada ve suda, sürekli veya geçici, resmi, özel yeraltı ve yerüstü inşaatı ve bunların ilave, değişiklik ve onarımlarını içine alan sabit ve hareketli tesisler yapı niteliği kazanmış olarak tanımlanıp buna göre işlem görecektir.
Türk Silahlı Kuvvetlerince kullanılan yapı, bina ve tesisler ile eğitim ve tatbikat alanlarının yangından korunması bu Yönetmelik hükümleri dikkate alınarak hazırlanacak yönetmeliğe göre yapılır.
“Korunması Gerekli Kültür Varlığı” olarak tescil edilen binalarda, yangın güvenliği ile ilgili yapılacak tesisatlar için “Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu” nun görüşü alınır ve yapının özelliğini etkilemeyecek biçimde, algılama, uyarı ve/veya söndürme sistemleri yapılır.
Bu Yönetmelikte tanımlanmamış açıklık gereken hususlarda Türk Standartları Enstitüsü (TSE) ve Avrupa Normları (EN) standartları esas alınır.
Bu Yönetmelikte belirtilen koşulların ihlal edildiği belirlenen yapılara tamamen veya kısmen kullanım izni verilmez.
Bu Yönetmeliğin uygulanmasında yapım ile ilgili konularda tereddüde düşülen hususlarda Bayındırlık ve İskan Bakanlığı, diğer hususlarda İçişleri Bakanlığının yazılı görüşü alınır ve bu görüşe uyulur.
Görev, yetki ve sorumluluk
Madde 5- Yeni yapı üretiminde veya mevcut binalardan proje değişikliği gerektiren esaslı onarım ve tadilat projelerinde, binanın özelliklerine göre Yönetmelikte öngörülen hususlara ait şartlar göz önüne alınır.
Projeler, diğer yasal düzenlemeler yanında, yangın güvenliği açısından bu Yönetmelikte öngörülen şartlara uygun değilse binaya yapı ruhsatı verilmez. Yeni yapılan ya da proje tadilatıyla kullanım amacı değiştirilen yapılarda bu Yönetmelikte öngörülen esaslara göre imalat yapılmadığının tespiti halinde bu eksiklikler giderilinceye kadar binaya yapı kullanma izin belgesi ve/veya çalışma ruhsatı verilmez.
Bu Yönetmelik hükümlerinin uygulanmasından, yatırımcı kuruluşlar, mal sahipleri, işveren temsilcileri, tasarım ekibi, mimar ve mühendisler, uygulayıcı yükleniciler, imalatçılar görevli ve sorumludurlar. Ayrıca, yapı üretiminde ve kullanımında yer alan müşavir, danışman, proje kontrol, yapı denetim ve işletme yetkilileri sorumludurlar.
Binaların yangın söndürme, algılama ve tahliye projeleri tesisat projelerinden ayrı olarak hazırlanır. Projeler, belediye ve mücavir alan sınırları içerisinde belediyeler, dışında valilikler tarafından onaylanmak şartıyla uygulanır.
Yapı üretiminde yer alan mal sahipleri, işveren temsilcileri, tasarım ekibi, mimar ve mühendisler, yapı denetim kuruluşları, müteahhitler, imalatçılar ve danışmanlar, bu Yönetmelik hükümlerine uyulmaması nedeniyle oluşan yangın hasarlarından kusurları oranında sorumlu tutulurlar.
Yapı ruhsatı vermeye yetkili merci; yangın söndürme, algılama ve tahliye projelerinin bu Yönetmelik hükümlerine uygun olup olmadığını denetlemek zorundadır.
Sigorta şirketleri, yangına karşı sigorta ettirme talebi aldıkları bina, tesis ve işletmelerde, bu Yönetmelik hükümlerine uyulup uyulmadığını kontrol etmek zorundadır.
Yangın güvenliği sistemlerinin teşvik edilmesi için, kamu kuruluşlarınca proje onay hizmetlerinden hiçbir şekilde vize, harç ve benzeri ücret tahsil edilmez.
Genel sorumluluklar ve yasaklar
Madde 6- Bu Yönetmeliğin uygulanmasında genel sorumluluk ve yasaklar aşağıda belirtilmiştir.
a) Yangını Haber Verme: Herhangi bir yerde kontrol dışı ateş yandığını veya dumanını görenlerin bunu, doğru tarif ederek ve metgul etmeden itfaiyeye haber vermesi zorunludur.
b) Park Yasağı: Sokak ve caddelerle araçların yangın söndürme cihazlarının kullanımını ve itfaiye araçlarının geçişini zorlaştıracak şekilde park etmeleri, yol vermemeleri, yaya kaldırımını aşacak şekilde tabela ve afiş asılması, sergi açılarak yolun kapatılması, dar sokaklara park edilmesi gibi fiil ve hareketler yasaktır.
c) Söndürme Malzemelerine Müdahale :Her türlü bina, açık arazi, tesis, sokak, cadde, alan ve meydanlarda bulunan sabit ve seyyar yangın söndürme tesisat ve cihazlarını karıştırmak, bozmak, kırmak veya kullanılmayacak hale getirmek yasaktır.
d) Açıkta Ateş Yakmak :Koru, park, bahçe ve piknik yerlerinde ilgili kamu kurum ve kuruluşları ile işleticilere ve vatandaşlara ocak yeri olarak ayrılmış yerler dışında ateş yakmak, ateşle ilgili işler yapmak, anız yakmak yasaktır. Kağıt, plastik, naylon gibi kolay yanan maddeler ile kıvılcımlı küllerin ve sigara izmaritlerinin kapalı mekanlara, kapı önlerine, çöp konteynırlarına, ormanlık alanlara, otoban, cadde ve sokaklara atılması ve dökülmesi yasaktır.
e) Bina Önünü Açık Bulundurma : Yangına müdahaleyi kolaylaştırmak bakımından, yapıların ana girişi ve civarında, itfaiye araçlarının rahatlıkla yanaşmasını temine yönelik “park yasağı” konulur ve bu husus trafik levha ve işaretleriyle gösterilir.
f) İhbar Telefonu : Kamuya ait telefon kabinleri ve ücretli telefon kabinlerinin içine, karayolları ve otobanların şehir dışındaki uygun yerlerine, kamu binaları, siteler ve diğer kurum ve kuruluşların güvenlik ve kontrol sistemlerinin bulunduğu yerlere, kırmızı zemin üzerine fosforlu sarı veya beyaz renkte “YANGIN 110” yazılması zorunludur.
g) Bina Sorumlusu : Bu Yönetmeliğin bu bölümdeki maddelerinde yer alan yangın güvenliği, itfaiyeye yardım ve yasaklarla ilgili hususların uygulanması, binadaki en büyük amirin, kat mülkiyeti tesis etmiş yapıların yöneticilerinin, diğer binalarda bina sahibinin sorumluluğundadır.
h) Yangın Söndürücü Cihaz ve Tesisler : Binalardaki sabit veya seyyar yangın söndürme cihaz ve tesisatını bozmak, kırmak, karıştırmak, sökmek, içine kağıt paçavra gibi yabancı maddeler koymak veya bunları kullanılmayacak hale getirmek veya bozuk bir halde tutmak, her ne suretle olursa olsun yangın musluklarının önünü kapatmak, itfaiyenin geçişini güçleştirecek şekilde araç park etmek, bina önüne ip çekmek, tente astırmak, sergi kurdurmak ve benzeri hareketler yapmak yasaktır. Yangın söndürücü tesis ve malzeme, amacı dışında kullanılamaz.
i) İtfaiye Amirinin Talimatlarına Uyma Zorunluluğu: Gerek bina itfaiye görevlilerinin, gerekse olaya müdahale eden itfaiye ekiplerinin görev yaptıkları sırada, yetkili itfaiye amirinin can ve mal güvenliğini korumaya yönelik vereceği karar ve talimatlar, diğer kamu görevlilerince ve bina sorumlularınca aynen yerine getirilir.
j) İtfaiye Emrine Girmek: Binada yangın çıkması halinde olaya müdahale eden bina sorumluları, mahalli itfaiye teşkilatı amirinin olay yerine gelmesinden itibaren onun emrine girerler ve kendisine her konuda yardım etmek zorundadırlar.
k) İtfaiye ile İşbirliği: Kamu görevlileri, bina kullanıcıları, bina görevlileri, gönüllü ekipler ve olay yerinde bulunan herkes, itfaiye ekiplerinin görevlerini yerine getirmesine yardımcı olurlar ve çalışmasını güçleştirici davranışlarda bulunamazlar.
İKİNCİ BÖLÜM

Tanımlar
Madde 7- Bu Yönetmelikte geçen bazı kavramlar aşağıda tanımlanmıştır.
Acil Durum: Afet olarak değerlendirilen olaylar ve dikkatsizlik, tedbirsizlik, ihmal, kasıt ve çeşitli amaçlarla meydana getirilen olayların tümünün yol açtığı hallerdir.
Acil Durum Ekibi: Yangın, deprem ve benzeri afetlerde binada bulunanların tahliyesini sağlayan, olaya ilk müdahaleyi yapan, arama-kurtarma ve söndürme olaylarına katılan ekiptir.
Acil Durum Planları: Acil durum gerektiren olaylarda yapılacak, müdahale, koruma, arama-kurtarma ve ilkyardım konularının nasıl ve kimler tarafından yapılacağını gösteren ve acil durum öncesinde hazırlanması gereken planlardır.
Açık Arazi İşletmesi: Doğa şartlarına açık olan ve otopark, tank sahaları, hurda sahaları, kimyasal madde, kereste deposu, piknik alanı, turistik tesis ve benzeri gibi çeşitli amaçlarla kullanılan muhtelif büyüklükteki arazi işletmesidir.
Alevlenme Noktası: Isınan maddeden çıkan gazların bir alevin geçici olarak yaklaştırılıp uzaklaştırılması sonucunda yanmayı sürdürdüğü en düşük sıcaklıktır.
Alev Yönlendirme Bacası: Bir yangında alevlerin istenilen yöne çekilerek yangının genişlemesini önlemeye yönelik bacalardır.
Apartman Binası: Bağımsız mutfak ve banyoları bulunan, üç veya daha fazla mesken birimi içeren binadır.
Atriumlu Yapı: İki ya da daha çok sayıda katın içine açıldığı, tepesi kapalı geniş ve yüksek yapıdır. Merdiven yuvası, asansör kuyusu, yürüyen merdiven boşluğu, ya da su, elektrik, havalandırma, iklimlendirme, haberleşme gibi tesisatın içinde yer aldığı tesisat bacaları ve şaftlar atrium sayılmaz.
Basınçlandırma: Kaçış yollarındaki iç hava basıncını yapının diğer mekanlarındaki basınca göre daha yüksek tutarak duman sızıntısını önleme yöntemidir.
Bina Yüksekliği: Binanın kot aldığı noktadan saçak seviyesine kadar olan mesafe veya imar planı ve bu Yönetmelikte öngörülen yüksekliktir.
Bodrum Katı: Döşemesinin üst kotu, yapı dış duvarına bitişik zeminin en üst kotuna göre 1.2 m’den daha aşağıda olan kattır.
Duman Haznesi: İçinde duman toplanması amacıyla tavanda tasarlanan hacimdir.
Duman Kontrolü: Yangın durumunda duman ve sıcak gazların yapı içindeki hareketini ya da yayılımını denetlemek için alınan önlemlerdir.
Duman Perdesi: Yükselen dumanın yanal yayılımını sınırlamak amacıyla tavanda sabit konumda, uzaktan kapatılabilen ya da bir dedektör uyarısıyla kapanan yangına karşı dayanıklı bölücü perdedir.
Duman Tahliyesi: Dumanın yapının dışına kendiliğinden çıkması ya da mekanik yolla zorlamalı olarak atılmasıdır.
Güvenlik Bölgesi: Binadan tahliye edilen şahısların güvenle bekleyecekleri bölgedir.
İtfaiye Asansörü: Kullanımı doğrudan bina söndürme ve kurtarma ekiplerinin veya itfaiyenin denetimi altında olan ve ek korunum uygulanmış özel asansördür.
Islak Sprinkler Sistemi: Boruları sürekli olarak su ile dolu durumda tutulan sprinkler sistemidir.
Kademeli Yatay Tahliye: Kullanıcıların bir yangından uzaklaşarak aynı kat düzeyinde yer alan bir yangın geçirimsiz kompartımana ya da alt kompartımana sığınmasıdır.
Kaçış Aydınlatması: Normal aydınlatma devrelerinin kesintiye uğraması durumunda armatürün kendi gücüyle sağlanan aydınlatmadır.
Kaçış Uzaklığı: Kat içinde herhangi bir noktada bulunan bir kullanıcının kendisine en yakın bir kat çıkışına kadar almak zorunda olduğu yolun gerçek uzunluğudur.
Kaçış Yolu: Binanın herhangi bir noktasından yer seviyesindeki cadde veya sokağa kadar olan ve hiçbir şekilde engellenmemiş bulunan yolun tamamıdır. Oda ve diğer müstakil hacimlerden çıkışlar, katlardaki koridor ve benzeri geçişler, kat çıkışları, zemin kata ulaşan merdivenler ve bina çıkışına giden yollar bu kapsamdadır.
Kamuya Açık Kullanım: Binanın, önceden kimliği bilinen kişilerin yanı sıra işi olan herkesin giriş-çıkışına açık olarak kullanılmasıdır. Otel, sinema, tiyatro, hastane, lokanta, okul, yurt, lokal, işyeri, açık ve kapalı spor tesisleri, eğitim ve dinlenme tesisi ve benzeri binalar, kamuya açık bina olarak değerlendirilir.
Konut: Ticari amaç gözetmeksizin bir ya da birçok insanın iş zamanı dışında barınma, dinlenme, uyuma amacıyla ikâmet ettiği, imar planında bu amaca ayrılmış olan ev, meskendir.
Kullanıcı Yük Katsayısı: Belirli tip yapılarda 1 m2 yüzey için olası kullanıcı sayısıdır.
Kullanıcı Yükü: Herhangi bir anda, bir binada veya binanın esas alınan belli bir bölümünde bulunma olasılığı olan toplam insan sayısıdır.
Kuru Boru Sistemi: Normalde içinde su bulunmayan ancak yangın durumunda itfaiyenin zemin düzeyinden su basabileceği düşey borudur.
Kuru Sprinkler Sistem: Çalışma öncesi borularının çoğunluğu hava ile dolu durumda tutulan sprinkler sistemdir.
Korunumlu Koridor/Hol: Bitişik olduğu mekanlardan yangına karşı dayanıklı yapı elemanlarıyla ayrılarak yangın etkilerinden korunmuş hol ya da koridordur.
Korunumlu Merdiven: Yangına karşı dayanıklı bir malzemeyle çevrili ve zemin düzeyinde bir son çıkışla güvenlikli bir alana açılan yangın merdivenidir.
Mevcut Yapı: Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden önce yapımı tamamlanmış yada yapı ruhsatı verilmiş olan yapıdır.
Ortak Merdiven: Birden çok sayıda kullanım birimine hizmet veren kaçış merdivenidir.
Otomatik: İnsan müdahalesine ihtiyaç göstermeksizin bir fonksiyonu kendi kendine yerine getiren sistemdir.
Sertifikalı: TSE veya TSE tarafından kabul gören uluslararası bir onay kuruluşu tarafından test edilerek ilgili standartlara uygunluğu onaylanmış, ekipman, malzeme veya hizmetlerdir.

Sıvılaştırılmış Petrol Gazları (SPG veya LPG): Sıvılaştırılmış propan, propilen, normal-bütan, izo-bütan ve bütilen bileşiklerini veya bu bileşiklerin karışımlarını ifade eder.
Site: Herhangi bir şekilde çevresinden ayrılan ortak kullanım alanları, güvenlik teşkilatı ve sistemleri ve yönetim bütünlüğü olan konutlar veya işyerleri topluluğudur.
Son çıkış: Bir yapıdan kaçış sağlayan yolun yapı dışındaki güvenlikli bir alana (yol, cadde vb.) geçit veren bitiş noktasıdır.
Sprinkler: Yangınları söndürmek ve gelişen yangınları itfaiye gelinceye kadar sınırlamak amacıyla kurulan ve su püskürtmesi yapan otomatik sistemlerdir.
Sulu Boru Sistemi: Normalde sürekli olarak su ile dolu durumda tutulan düşey borudur.
Yangın Bölmesi (Bariyeri): Bina içinde, yangının ve dumanın ilerlemesi ve yayılmasını tanımlanan süre için durduran, yatay veya düşey konumlu elemandır.
Yangın Bölgesi (Zonu): Yangın durumunda, uyarı ve söndürme önlemleri diğer bölümlerdeki sistemlerden ayrı olarak devreye giren bölümdür.
Yangın Dayanıklılık Sınıfı: Bir yapı malzemesi ve/veya elemanını uygun ısıtma ve basınç koşulları altında TS 1263, TS 4065 ile ilgili Avrupa Standartlarında belirlenen yanmaya dayanıklılık deneyleri sonucunda saptanan yangına dayanıklılık süresini belirler.
a) Yangına dayanıklılık süresi 30-59 dakika olan F30,
b) Yangına dayanıklılık süresi 60-89 dakika olan F60,
c) Yangına dayanıklılık süresi 90-119 dakika olan F90,
d) Yangına dayanıklılık süresi 120-179 dakika olan F120,
e) Yangına dayanıklılık süresi 180 dakika ve yukarısı olan F180,
olarak gösterilir.
Yangına Karşı Dayanıklılık: Bir yapı bileşeni ya da elemanının yük taşıma, bütünlük ve yalıtkanlık özelliklerini belirlenen bir süre koruyarak yangına karşı dayanmasıdır.
Yangın Duvarı: İki bina arasında veya aynı bina içinde farklı yangın yüküne sahip hacimlerin birbirinden ayrılması gereken durumlarda, yangının ilerlemesini ve yayılmasını tanımlanan süre için durduran düşey elemandır.
Yangın Güvenlik Holü: Kaçış merdivenlerine yangının ve dumanın geçişini engellemek için yapılacak yangın güvenlik holleridir.
Yangın Kapısı: Bir yapıda kullanıcılar, hava ya da nesneler için dolaşım olanağı sağlayan, kapalı tutulduğunda duman, ısı, alev geçişine belirli bir süre direnecek nitelikteki kapı, kapak ya da kepenktir.
Yangın Kompartımanı: Bir bina içerisinde, üstü ve altı da dahil olmak üzere her yanı en az 60 dakika yangına karşı dayanıklı yapı elemanlarıyla duman ve ısı geçirmez alanlara ayrılmış (hacim) bölümdür.
Yangın Merdiveni: Yangın durumunda, binadaki insanların emniyetli olarak ve süratle tahliyesi için özel olarak yapılan yangından korunmuş kaçış merdivenidir. Kaçış yolları bütününün bir parçası olup diğer kaçış yolu bölümlerinden bağımsız olarak tasarlanamazlar.

Yangın Mukavemet Süresi: Yanma hızı 0.8 mm/dakika kabul edilmek suretiyle, ahşap elemanın bu şekilde azalan kesitiyle ve güvenlik katsayısı 1.00’e eşit alınarak, üzerine gelen gerçek yükü taşıyabildiği süre olup; ahşap elemanların yangın mukavemet hesaplarında dikkate alınır.
Yangın Perdesi: Korunması gereken obje, ürün veya alt yapının yangına karşı korunması veya ısının yatay veya düşeyde yayılmasını önlemek maksadıyla kullanılan özel donanımlı bariyerlerdir.
Yangın Türü: Yangın türü, yangının yanmakta olan maddeye göre çeşididir ve dört sınıfa ayrılır.
a) A sınıfı yangınlar, yanıcı katı maddeler yangınıdır. Odun, kömür, kağıt, ot, dokümanlar, plastikler gibi madde yangınları bu sınıfa girer.
b) B sınıfı yangınlar, yanıcı sıvı maddeler yangınıdır. Benzin, benzol, makine yağları, laklar, yağlı boyalar, katran, asfalt gibi madde yangınları bu sınıfa girer.
c) C sınıfı yangınlar, yanıcı gaz maddeler yangınıdır. Metan, propan, bütan, sıvılaştırılmış petrol gazı (SPG), asetilen, havagazı, hidrojen gibi gaz yangınları bu sınıfa girer.
d) D sınıfı yangınlar, lityum, sodyum, potasyum, alüminyum, magnezyum gibi yanabilen hafif ve aktif metallerle, radyoaktif maddeler yangınıdır.
Yangın Yükü: Bir yapı bölümünün içinde bulunan yanıcı maddelerin kütleleri ile alt ısıl değerleri çarpımlarının toplamının plandaki toplam alana bölünmesi ile elde edilen büyüklüktür. (MJ/m²)
Yapı Sahibi: Yapı üzerinde mülkiyet hakkına sahip olan gerçek ve tüzel kişilerdir.
Yapı Sorumluları: Yapı işlerinde görev alan yapım müteahhidi, proje müellifi, tasarımcı, şantiye şefi ve yapı denetim kuruluşudur.
Yapı Yüksekliği: Bodrum kat, asma katlar ve çatı arası piyesler dahil yapının inşa edilen tüm katlarının toplam yüksekliğidir.
Yırtılma Yüzeyi: Patlama riskine karşı, kapalı bölümün yan duvarında oluşturulan zayıf yüzeydir.
Yüksek Bina: Bina yüksekliği 21.50 m’ den fazla veya yapı yüksekliği 30.50 m’ den fazla olan binalar yüksek yapı olarak kabul edilir.
Yüksek Risk: Yüksek tehlike sınıfına giren maddelerin üretildiği, kullanıldığı, depolandığı yerlerdir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Binaların Kullanım Sınıfları
Binaların kullanım sınıfları
Madde 8- Binanın kullanım sınıfı ile ilgili bir tereddüt oluştuğu takdirde Bayındırlık ve İskan Bakanlığının değerlendirmesi ve kararına uyulacaktır. Binaların kullanım özelliklerine göre sınıfları şunlardır:
a) Toplanma amaçlı binalar,
b) Eğitim amaçlı binalar,
c) Sağlık hizmeti amaçlı binalar,
d) Tutukevi, cezaevi ve ıslahevleri,
e) Konaklama amaçlı binalar,
f) Ticaret amaçlı binalar,
g) Büro binaları,
h) Endüstriyel tesisler,
i) Depolama amaçlı tesisler,
j) Karışık kullanımlı binalar.
Toplanma amaçlı binalar
Madde 9- Toplanma amaçlı binalar; tören, ibadet, eğlence, yeme, içme, ulaşım, araç bekleme gibi nedenlerle 50 veya daha fazla kişinin bir araya gelebildiği tüm binalar veya bunların bu amaçla kullanılan bölümlerini kapsar.
a) Atış poligonları,
b) Bilardo salonları,
c) Bovling salonları,
d) Dans salonları, diskotekler, kumarhaneler ve gece kulüpleri,
e) Duruşma salonları,
f) Düğün salonları,
g) Halka açık kütüphaneler,
h) Halka açık radyo, TV ve film stüdyoları,
i) İbadet yerleri,
j) Karayolu, havayolu, denizyolu ve metro yolcu istasyonları, bekleme salonları,
k) Klüp, dernek salonları,
l) Konferans salonları,
m) Meclis binaları,
n) Müzeler ve sanat galerileri,
o) Oditoryumlar,
p) Rekreasyon merkezleri,
r) Restoranlar, lokantalar, barlar,
s) Sağlık kulüpleri ve spor salonları,
t) Sergi ve fuar salonları,
u) Sinema salonları,
v) Tiyatro salonları,
y) Tören salonları,
z) Üniversite, akademi, enstitü ve yüksek okul derslikleri, (50 kişi ve yukarısı)
toplanma amaçlı binalar kapsamındadır.
Herhangi bir binada toplanma amaçlı olarak kullanılan ancak 50′ den az kişinin toplanmasına uygun olan bölümler, esas binanın kullanım sınıflandırılmasına tabi olacaklar ve Yönetmeliğin bu sınıflandırma ile ilgili kurallarına uyacaklardır.
Eğitim amaçlı binalar
Madde 10- Eğitim amaçlı binalar; ortaöğretim son sınıf dahil olmak üzere 6 veya daha fazla kişi tarafından günde 4 saat veya daha fazla bir süre, ya da haftada 12 saatten fazla bir süre ile eğitim amacıyla kullanılan binalar veya bunların bu amaçla kullanılan bölümlerini kapsar.
a) Ana okulları,
b) İlköğretim okulları,
c) Orta öğretim okulları,
d) Özel dershaneler,
e) Özel okullar,
eğitim amaçlı binalar kapsamındadır.
Eğitim kuruluşlarına ait diğer binalar bu Yönetmeliğin ilgili maddelerine uygun olacaklardır.
Sağlık hizmeti amaçlı binalar
Madde 11- Sağlık hizmeti amaçlı binalar; fiziksel veya zihinsel bir hastalık veya yetersizlikten tedavisi veya bakımı; veya küçük çocuklar, nekahet halindeki kişiler ya da bakıma muhtaç yaşlıların bakımları için kullanılan ve 4 veya daha fazla kişinin yatırılabildiği binaları veya binaların bu amaçla kullanılan bölümlerini kapsar.
a) Bakımevleri,
b) Doğumevleri,
c) Hastaneler,
d) Huzurevleri,
e) Sağlık merkezleri,
f) Sağlık ocakları,
g) Kreşler,
h) Yuvalar,
sağlık hizmeti amaçlı binalar kapsamındadır.
Tutukevi, cezaevi ve ıslahevleri
Madde 12- Tutukevi, cezaevi ve ıslahevleri; çeşitli düzeylerde özgürlükleri kısıtlanmış ve güvenlik nedeniyle kendi kontrolleri dışında hareketleri sınırlandırılmış bireylerin barındırıldığı binalardır.
a) Cezaevleri,
b) Islahevleri,
c) Madde bağımlılar ıslah merkezleri,
d) Tutukevleri,
bu amaçla kullanılan binalar arasındadır.
Konaklama amaçlı binalar
Madde 13- Konaklama amaçlı binalar; normal barınma amacıyla kullanılan, uyuma maksatlı bölümleri bulunan binaları kapsar.
a) Oteller, moteller, yatakhaneler,
b) Yurtlar, koğuşlar,
c) Tatil köyleri,
d) Apartman binaları,
e) Pansiyonlar,
f) Tek ve çift aile evleri,
konaklama amaçlı binalardır.
Ticaret amaçlı binalar
Madde 14- Ticaret amaçlı binalar, ticari malların teşhir ve satışı için kullanılan binaları veya bunların bu amaçla kullanılan bölümlerini kapsar.
a) Alışveriş merkezleri,
b) Berber ve kuaför salonları,
c) Büyük ve çok katlı mağazalar,
d) Dükkanlar,
e) Market ve süper marketler,
f) Müzayede salonları,
g) Restoranlar ve barlar, (50 kişinin altı)
ticaret amaçlı binalar kapsamındadır.
Ticari malların satışı ile bağlantılı olarak kullanılan ve aynı binanın içinde bulunan büro, depo ve hizmet amaçlı bölümler ticaret amaçlı bina sınıflandırmasına girer.
Esas olarak başka bir kullanım sınıfına giren bir binada bulunan küçük ticaret amaçlı bölümler, örneğin bir iş merkezinin bünyesindeki bir gazete bayii, binanın esas kullanım sınıflandırmasına ilişkin kurallara uyacaklardır.
Büro binaları
Madde 15- Büro binaları; iş amacıyla her türlü büro hizmetlerinin (ticaret amaçlı binaların kapsamına giren işler hariç) yürütüldüğü, hesap ve kayıt işlemlerinin ve benzer çalışmaların yapıldığı binalardır.
a) Ayakta tedavi merkezleri,
b) Bankalar,
c) Belediye binaları,
d) Ses, video ve film kayıt istasyonları, (halka açık olmayan)
e) Doktor ve dişçi muayenehaneleri,
f) Genel büro binaları,
g) Hava trafik kontrol kuleleri,
h) Kamu hizmet binaları,
i) Mahkeme binaları,
j) Radyo ve televizyon istasyonları,
k) Üniversite, akademi, enstitü, yüksekokullar ve 50 kişinin altındaki derslikler,
büro binaları kapsamındadır.
Başka bir binanın bünyesinde büro hizmetleri için kullanılan bölümler, ana binanın kullanım sınıflandırılmasına tabi olacaklar ve Yönetmeliğin bu sınıflandırma ile ilgili kurallarına uyacaklardır.
Endüstriyel tesisler
Madde 16- Endüstriyel tesisler; her çeşit ürünün yapıldığı fabrika ve işleme, montaj, karıştırma, temizleme, yıkama, paketleme, depolama, dağıtım ve onarım gibi işlemlere mahsus bina ve yapıları kapsar.
a) Bıçkıhaneler,
b) Çamaşırhaneler,
c) Enerji üretim tesisleri,
d) Gaz tesisleri,
e) Gıda işleme tesisleri,
f) Hangarlar, (bakım-onarım amaçlı olanlar)
g) Liman, dog, rıhtımlar, dolum ve boşaltım tesisleri,
h) Her türlü fabrika,
i) Kuru temizleme tesisleri,
j) Pompa istasyonları,
k) Rafineriler,
l) Telefon santralleri,
endüstriyel binalar kapsamındadır.
Depolama amaçlı tesisler
Madde 17- Depolama amaçlı tesisler; her türlü mal, emtia, ürün, araç veya hayvanların depolanması veya muhafazası için kullanılan tüm bina ve yapıları kapsar.
a) Ahırlar,
b) Antrepolar,
c) Dökme yağ depoları,
d) Eşya depoları ve emanetçiler,
e) Hangarlar (depolama amaçlı olanlar),
f) Kamyon parkları,
g) Otopark ve garajlar.
h) Silolar,
i) Tank çiftlikleri,
j) Soğuk depolar,
depolama amaçlı binalar kapsamındadır.
Başka bir binanın içerisinde bulunan 50 m2 den küçük depolama amaçlı bölümler ana binanın bir parçası olarak kabul edileceklerdir.
Karışık kullanımlı binalar
Madde 18- Eğer bir binada iki ya da daha fazla kullanım sınıflandırılmasına tabi olacak bölümler varsa ve bu bölümler birbirinden, daha yüksek tehlike sınıfına uygun bir yangın bölmesiyle ayrılamıyorsa ya da iç içe olduğu için ayrı korunma önlemelerini uygulamak mümkün olmuyorsa, daha yüksek koruma önlemleri gerektiren sınıflandırmaya ilişkin kurallar tüm bina için uygulanır.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Bina Tehlike Sınıflandırması
Bina tehlike sınıflandırması
Madde 19- Bu Yönetmelik kapsamında olan bina veya bir bölümünün tehlikesi, yangının başlama ve yayılması, yangın esnasında ortaya çıkan duman ve gazlar, patlama tehlikesi gibi bina veya yapıda bulunanların yaşamları ve emniyetleri için potansiyel tehlike oluşturan faktörlerin izafi tehlike dereceleri anlamındadır.
Bina veya bir bölümünün tehlike sınıfı, binanın özelliklerine ve binada yürütülen işlem ve operasyonların niteliğine bağlı olarak saptanır. Eğer bir binanın çeşitli bölümlerinde değişik tehlike sınıflarına sahip maddeler bulunuyorsa en yüksek tehlike sınıflandırmasına göre uygulama yapılır.
Bina veya bir bölümünün tehlike sınıflandırması aşağıda tanımlanan şekilde düşük, orta ve yüksek olarak yapılır.
a) Düşük tehlike, bünyesinde kendi kendine yayılan bir yangının oluşmasına imkan vermeyecek şekilde düşük yanabilirliğe sahip malzemelerden oluşur. Konutlar, ibadethaneler, hastaneler, okullar, kütüphaneler, müzeler, bürolar, restoran oturma alanları, tiyatro, oditoryum ve benzeri yerler bu kapsamdadır.
b) Orta tehlike, orta hızla ve önemli miktarda duman çıkararak yanma olasılığı bulunan malzemelerden oluşur. Otopark, fırın, çamaşırhane, restoran servis alanları, kuru temizleyici, deri üretimi, ticarethaneler, kağıt üretimi, postane, yayın evi, matbaa, otomobil tamirhaneleri, tekstil üretimi, lastik üretimi, marangozhane ve benzeri yerler bu kapsamdadır.
c) Yüksek tehlike, çok hızlı olarak yanma olasılığı bulunan veya patlama tehlikesi bulunan malzemelerden oluşur. Uçak hangarları, yanıcı sıvı ve gazların üretildiği, depolandığı ve dağıtıldığı yerler, tutuşma sıcaklığı 38 0C dan düşük yanıcı madde kullanılan yerler, plastik, plastik köpük ve benzeri madde üretim yerleri ile boyahaneler bu kapsamdadır.

İKİNCİ KISIM
Binalara İlişkin Genel Yangın Güvenliği Hükümleri
BİRİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler
Genel
Madde 20- Bu bölümde açıklanan genel hükümler, aksi belirtilmedikçe, özellik ve ayrıcalık gösteren binalar ve ahşap binalar için de geçerlidir.
Bina yerleşimi
Madde 21- İmar planları yapılırken, konut, ticaret, sanayi gibi fonksiyon bölgeleri arasında, yangın havuzları ve su ikmal noktalarının yapımına olanak verecek biçimde, yeşil kuşakların ayrılmasına ve bu yeşil kuşakların, yangın güvenliği açısından fonksiyon bölgelerini birbirinden ayırmasına özen gösterilecektir.
İmar planlarının tasarımında donatı alanları ile yerleşim fonksiyonları belirlenirken bina sınıflandırmalarındaki yangın önlemleri esas alınacaktır.
Yeni planlanan alanda bitişik nizamda teşekkül edecek imar adalarının uzunluğu 75 metreden fazla olmayacaktır. Uzunluğu 75 metreden fazla olan bitişik nizam yapı adalarında, yangın güvenliği ve erişim kontrolüne ilişkin düzenlemeler yapılır ve önlemler plan müellifi tarafından plan notunda belirtilir.
Plan yapımı ve revizyonlarında, planlama alanı ve nüfus dikkate alınarak, 0.05 m²/kişi üzerinden itfaiye yerleri ayrılacaktır.
Binaya ulaşım yolları
Madde 22- İtfaiye araçlarının kentin her binasına ulaşabilmesi için ulaşım yollarının tümünde itfaiye araçlarının engellenmeden geçmesine yetecek genişlikte yolun trafiğe açık olmasına özen gösterilir. Özellikle park edilmiş araçlar nedeniyle ulaşım yollarının engellenmesini önlemek için 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu ile bu Kanuna dayalı olarak çıkarılan yönetmeliklere göre belediye trafik birimleri ile Emniyet Trafik Şube Müdürlüğü normal zamanda yolları açık tutmakla yükümlüdür. Bunlar yangın anında ulaşımın sağlanması için, park edilmiş araçlara veya özel mülkiyete zarar vermeyecek tedbirleri alarak açma yetkisine sahiptirler.
İç ulaşım yolları, herhangi bir binaya ana yoldan erişimi sağlayan yollardır. İç ulaşım yollarında olağan genişlik en az 4 m. ve çıkmaz sokak durumunda en az 8 m genişlik olacaktır. Dönemeçte, iç yarıçap en az 11 m, dış yarıçap en az 15 m eğim en çok % 6, düşey kurp en az R=100 m yarıçaplı olmalıdır. Serbest yükseklik en az 4 m ve taşıma yükü en az 15 ton (10 tonluk arka dingil yükü düşünülecektir) alınacaktır.
Eğer iç ulaşım yolundan binaya erişim için gerekli açılı mesafe, o bölgeye hizmet verecek itfaiyenin elindeki araçların erişim olanaklarından daha uzaksa, itfaiye aracının binaya yanaşmasına engel olabilecek çevre veya bahçe duvarları, itfaiye aracı tarafından kolaylıkla yıkılabilir biçimde zayıf olarak yapılacaktır. Bu şekilde zayıf olarak yapılan duvar bölümü en az 8 metre eninde olacak, kırmızı çapraz işaretle görünür kılınacak ve önüne araç park edilmeyecektir.
İKİNCİ BÖLÜM
Bina Taşıyıcı Sistemi Stabilitesi

Bina taşıyıcı sistemi stabilitesi
Madde 23- Bina taşıyıcı sistem ve elemanlarının, gerek bir bütün olarak, gerekse her bir elemanıyla, bir yangında insanların tahliyesi ya da söndürme süresinde korunmaları için yeterli bir zaman boyunca stabil kalmalarını sağlayacak şekilde hesaplanarak boyutlandırılmaları zorunludur. Söz konusu hesaplar, istenilen yangına dayanıklı ya da yangın kesici süreyi sağlayacak şekilde yapılırlar. Özel yapılarda ek hesaplar istenir. Yangın süresinde sıcaklık artışının zamana bağlı gelişiminde TS 1263’te verilen bağıntılar kullanılacaktır.
Yangın güvenliği açısından en az yangın önleyici F30-B2 sınıfını sağlamayan yapı elemanlarının binaların taşıyıcı kısımlarında kullanılmasına, çelik endüstri yapılarındaki özel haller dışında, müsaade edilmez.
Çevreye yangın yayma tehlikesi olmayan ve yangın sırasında içindeki yanıcı maddeler çelik elemanlarında 540 0C üzerinde bir sıcaklık artışına sebep olmayacak bütün çelik yapılar, çelikte yangına karşı herhangi bir önlem alınmaksızın yangına karşı dayanıklı kabul edilir. Bunun dışında kalan çelik yapılarda, çeliğin sıcaktan uygun şekilde yalıtılması gerekir. Yalıtım, yangına dayanıklı püskürtme sıva ile sıvama, yangına dayanıklı boya ile boyama, yangına dayanıklı malzemeler ile çevreyi sarma, kutuya alma ve kütlesel yalıtım şeklinde yapılabilir.
Betonarme ve ön gerilmeli betondan mamul taşıyıcı sistem elemanlarında TS 4065 standardına uyulur. Çok katlı ve özellikle yatay yangın bölmeli binalarda, sistem bir bütün olarak incelenir, eleman genleşmelerinin kısıtlandığı durumlarda doğan ek zorlamalar göz önünde tutulur. Betonarme veya betonarme-çelik kompozit elemanların yangına karşı 2 saat dayanıklı olabilmesi için, içindeki çelik profil veya donatının en dışta kalan kısımlarının (pas payı) en az 4 cm. kalınlığında beton ile kaplanmış olması gerekmektedir.
Ahşap elemanların yangın mukavemet hesapları yanma hızına dayandırılır. Yanma hızı 0.6 ila 0.8 mm/dak kabul edilip; ahşap elemanın bu şekilde azalan en kesitiyle ve güvenlik katsayısı 1.00’e eşit alınarak, üzerine gelen gerçek yükü taşıyabildiği süre yangın mukavemet süresi kabul edilir.
En az 19 cm. kalınlığında kâgir taşıyıcı duvar, kemer, tonoz ve kubbelerin diğer standart ve yönetmeliklere uygun inşa edilmişlerse, 4 saatten kısa süreli yangınlar için ayrı bir kontrolü gerekmez.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Bölmeler, Cepheler ve Çatılar
Yangın bölmeleri
Madde 24- Binalar gerekli durumlarda düşey ve yatay yangın bölmeleri ile donatılmalıdır. Yalnız can kaybının düşünülmesi durumunda, tek veya ikinci çıkışa sahip, iki katlı müstakil konutlarda, tek katlı büro binalarında, tek katlı ve çevresi açık fabrika ve depolarda yangın bölmeleri yapılmayabilir.
Sprinkler sistemi ve duman tahliye sistemi yoksa yukarıda sayılanların dışındaki binalarda ve endüstriyel tesislerde, kat alanı 2000 m²’yi, huzur evleri, hastaneler, kreşler, ana ve ilkokullar gibi can güvenliği açısından önem arz eden binalarda kat alanı 1250 m²’yi aşmayacak yangın kompartımanları teşkil edilecektir.
Düşey iç bölmeler ve yangın duvarları
Madde 25- Düşey iç bölmeler ve bitişik nizam yapıların yangın duvarları, yangına en az 90 dakika dayanıklı olarak projelenmelidir. Bölme aralıkları 60 metreyi aşmamalıdır. Bu bölme ve duvarların cephe ve çatılarda göstermeleri gereken özellikler ilgili maddelerde belirtilmiştir.
Bölmelerde delik ve boşluk bulunmayacaktır. Bölmelerde kapı ve sabit ışık penceresi gibi boşluklardan kaçınmak mümkün değilse, bunlar da en az bölme yangın mukavemetinin yarı süresi kadar yangına dayanıklı ve yangın kesici olacaktır. Kapıların otomatik bir teçhizatla kendiliğinden kapanması ve duman sızdırmaz özellikte olması zorunludur. Bu tür yarı mukavemetli boşlukların çevresi her türlü yanıcı maddeden arındırılmış olacaktır. Su, elektrik, ısıtma, havalandırma ve benzeri tesisatın yangın bölmesinden geçmesi durumunda, bölmede yangın dayanımını azaltmayacak ve denenmiş uygun detaylar kullanılacaktır.
Yangın duvarlarında kullanılabilecek yapı malzemelerinin yanıcılık sınıfları ve yangında gözlenen davranışları Ek-1′ de, normal bina duvarlarında aranan yangın dayanım şartları Ek-4′ de toplu olarak verilmiştir. En çok iki katlı konutlar, taşıyıcı duvarlar, ayak ve kolonlar ise en az F30-B2 sınıfında olmalıdır.
Topluma açık binalar ile yüksek yapılarda yangın anında otomatik kapanan veya yapının kullanım saatleri dışında kapatılan sürme bölmeler veya koridor damperleri kullanılabilir.
Yapı malzemelerinin yanıcılık sınıfları ve yangında gözlenen davranışları Ek-1’ de gösterilmiştir.
Yapı yüksekliği 2 katı aşmayan binalardaki taşıyıcı duvarlar, ayak ve kolonlar için istenen en az F30-B2 sınıfına, yüksek bina sınıfına girmeyen, 2 kattan yüksek binaların taşıyıcı olmayan duvarlarında da müsaade edilir. Normal bina duvarlarında aranan yangın dayanım şartları Ek-4′ de toplu olarak gösterilmiştir.
Yatay bölmeler ve döşemeler
Madde26- Yangın sınıfı F30-B2 olan müstakil en çok 2 katlı konutlar dışında, bütün döşemeler yangına en az 60 dakika dayanımlı ve yangın kesici nitelikte olacaktır. Her durumda bodrum tavanı yangına en az 90 dakika dayanımlı olacaktır.
Yangına en az 120 dakika mukavemet gösteren ve alevlerin geçebileceği boşlukları bulunmayan her döşeme bir yatay yangın bölmesi olarak kullanılabilir.
Ayrık nizamda müstakil konutlar dışında B2 ve B3 sınıfı malzemelerden asma tavanların kullanılması yasaktır.
Bina döşemelerinde aranan yangın dayanım şartları Ek-4′ de gösterilmiştir.
Cepheler
Madde 27- Cepheler, düşey dış yangın bölmeleri niteliğindedir. Cephe dış kaplamasının yanmaz malzemeden olması esastır. Cephe elemanları ile alevlerin geçebileceği boşlukları bulunmayan döşemelerin kesiştiği yerler, alevlerin komşu katlara atlamasını engelleyecek şekilde yalıtılmalıdır.
Kapı, pencere ve benzeri cephe boşlukları arasında, aynı bir iç hacme ait değillerse en az 100 cm yatay dolu yüzey bulunmalıdır. Bu dolu yüzeylerin, bir düşey yangın bölmesi veya duvarı olması durumunda, bina dışına en az 40 cm taşan düşey yanmaz nervürlerle pekiştirilmesi tercih edilmelidir. Konut olarak kullanılan yapılar bu uygulamanın dışındadır.
Yangına en az 30 dakika dayanıklı özel pencereler kullanılmadığı takdirde, cephede en az 50 cm çıkıntılı yatay alev itici nervürler düzenlenecektir .
Çatılar
Madde 28- Çatıların oturdukları döşemeler yatay yangın bölmesi niteliğinde bulunmalıdır. Bitişik nizam yapılarda, çatılarda çatı örtüsü (üst izolasyon) olarak B2 ve B3 sınıfı malzemeler kullanılması yasaktır.
Düşey yangın bölmeleri ve yangın duvarları boyut ve nitelikleri ile çatı düzlemini en az 60 cm aşacak şekilde yapılacaktır. Çatılarda kullanılacak malzemelere ait özelikler Ek-4′ de gösterilmiştir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Binalarda Kullanılacak Yapı Malzemeleri
Binalarda kullanılacak yapı malzemeleri
Madde 29- Yangın güvenliği açısından kolay alevlenen B3 sınıfı yapı malzemelerinin inşaatta kullanılmalarına müsaade edilmez. Bunlar ancak bir kompozit içinde veya özel önlemler alınması yolu ile normal alevlenen B2 sınıfına dönüştürüldükten sonra kullanılabilirler.
İki kattan daha yüksek binalardaki taşıyıcı duvar, ayak ve kolonlar ise en az F90-A sınıfında olarak inşa edilirler. Duvarlarda iç kaplamalar ve ısı yalıtımları en az normal alevlenen B2, yüksek binalarda ise en az zor alevlenen B1; dış kaplamalar 2 kata kadar olan binalarda en az B2, daha yüksek binalarda ise yanmaz A1 sınıfı malzemeden yapılır.
Döşeme üzerinde kolay alevlenen B3 sınıfı malzemeden ısı yalıtımı yapılmasına, üzeri en az 2 cm kalınlığında şap tabakası ile örtülmek şartı ile müsaade edilir. Döşeme kaplamaları da en az B2, ve yüksek binalarda ise en az yanmaz A1 sınıfı malzemeden yapılır.
Normal bina duvarları, döşemeleri, çatıları, merdiven kuleleri, koridorları ve yapı malzemeleri için aranacak yangın dayanım şartları Ek 2 – 6′ da gösterilmiştir.
Mağaza binaları, toplantı salonları, garajlar ve çok katlı endüstri yapıları gibi özel binalardaki yapı malzeme ve elemanlarında aranacak yangın dayanım şartları Ek 7–10′ da gösterilmiştir.
Uçucu yanar parçalara ve ısı radyasyonuna dayanıklı olduğu herhangi bir gerçeklemeye lüzum olmadan ve çatı eğimine bağlı olmadan kabul edilebilen çatı elemanları şunlardır. Doğal veya yapay taşlardan, beton plaklardan, asbestli çimento plaklardan yapılmış çatı örtüleri ve çatı tecritleri, çelikten veya diğer metallerden yapılmış ve en az B1 sınıfı malzemelerden yalıtım ve örtü tabakaları içermeyen çatılar.
ÜÇÜNCÜ KISIM
Kaçış Yolları, Kaçış Merdivenleri ve Özel Durumlar
BİRİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler

Genel
Madde 30- Bu kısım, kullanıcılar için sağlanacak güvenlikli kaçış yollarının tasarım, yapım, korunum ve bakım gereklerini belirler.
İnsanlar tarafından kullanılmak üzere tasarlanan her yapı, yangın ya da diğer acil durumlarda kullanıcıların hızla kaçışlarını sağlayacak yeterli acil durum çıkışlarıyla donatılacaktır. Çıkışlar ve diğer önlemler yangın ya da diğer acil durumlarda can güvenliğinin yalnızca tek bir önleme dayandırılmayacağı biçimde tasarlanacaktır. Tekil önlemlerin kişisel kusurlar, mekanik arızalar ya da mevcut tehlike nedeniyle işlevini yitirmesi ihtimaline karşı can güvenliği için önlemler alınacaktır.
Her yapı, yangın ya da diğer acil durumlarda yapıdan kaçış için kullanıcıların ısı, duman ya da panikten doğan aşırı tehlikelerden koruyacak biçimde yapılacak, donatılacak, bakım görecek ve işlevini sürdürecektir.
Her yapı tüm kullanıcılara elverişli kaçış olanakları sağlamak için yapının kullanım sınıfına, kullanıcı yüküne, yangın korunum düzeyine, yapısına ve yüksekliğine uygun tip, sayı, konum ve kapasitede tehlike çıkışlarıyla donatılacaktır.
Her yapının içinde yapının kullanımına girmesiyle her kesimden serbest ve engelsiz erişilebilen tehlike çıkışlar sağlayacak şekilde düzenlenecek ve bakım altında tutulacaktır. Herhangi bir yapının içinden serbest kaçışları engellememek için çıkışlara veya kapılara kilit, sürgü vb. bileşenler takılmayacaktır. Zihinsel özürlü, tutuklu ya da ıslah edilenlerin barındığı, yetkili personeli sürekli görev başında olan ve yangın ya da diğer acil durumlarda kullanıcıları nakledecek yeterli olanakları bulunan yerlerde kilit kullanılmasına izin verilecektir.
Her çıkış açık-seçik görünecek, ayrıca çıkışa götüren yol, her tür yapıdaki bedensel ve zihinsel açıdan sağlıklı her kullanıcının herhangi bir noktadan kaçacağı doğrultuyu kolayca anlayacağı biçimde açık-seçik görünür olacaktır. Çıkış niteliği taşımayan herhangi bir kapı, ya da bir çıkışa götüren yol gerçek çıkışla karıştırılmayacak şekilde düzenlenecek ya da işaretlenecektir. Bir yangın durumunda kullanıcıların yanlışlıkla çıkmaz alanlara girmemeleri, ve kullanılan odalardan, mekanlardan geçmek zorunda kalmaksızın bir çıkışa ya da çıkışlara doğrudan erişmeleri sağlanacaktır.
Bir yapıda yapay aydınlatma gerekmesi durumunda çıkışla ilgili düzenlemeler aydınlatma tasarımı içinde uygun ve güvenilir biçimde yer alacaktır ve Beşinci Kısım Üçüncü Bölümde belirtilen esaslara göre kaçış yolları aydınlatması ve yönlendirmesi yapılacaktır.
Bir yangın durumunda yapının boyutlarına, kullanım amacına bağlı olarak gereken yerlerde, kullanıcıları uyarmak, kaçışları başlatmak üzere Beşinci Kısım Dördüncü Bölümdeki gereklere uygun bir yangın uyarı sistemi kurulacaktır.
Her düşey kaçış yolu ve yapının katları arasında düzenlenen diğer düşey boşluklar, kaçışlar öncesi ve sırasında, ısı, duman ve diğer yanma ürünlerinin bu boşluklardan yükselerek katlara yayılımını önlemek için uygun bir biçimde kapatılacak ya da korunacaktır.
Bu Yönetmeliğe uygunluk, yapıyı normal koşullarda kullananların güvenliğiyle ilgili diğer sorumlulukların azaltılacağı ya da uygulamadan kaldırılacağı biçimde yorumlanmayacaktır. Ayrıca Yönetmelikteki hükümlerden hiçbiri yapının normal kullanım süreçlerinde tehlike yaratabilecek herhangi bir duruma izin verileceği biçimde yorumlanmayacaktır.

İKİNCİ BÖLÜM
Kaçış Yolları
Genel
Madde 31- Gerçek bir kaçış yolu, bir yapının herhangi bir noktasından yer seviyesindeki caddeye kadar olan devamlı ve engellenmemiş kaçış yolunun tamamıdır. Kaçış yolları kapsamına bir bütün olarak;
a) Oda ve diğer bağımsız mekanlardan çıkışlar,
b) Her kattaki koridor ve benzeri geçitler,
c) Kat çıkışları,
d) Zemin kata ulatan merdivenler,
e) Zemin katta merdiven ağızlarından aynı katta yapı son çıkışına götüren yollar,
f) Son çıkış,
dahildir.
Asansörler kaçış yolu olarak kabul edilemez. Pencere ve parapet yüksekliği döşemeden en çok 120 cm yukarıda ve bina dışındaki güvenlik bölgesine açık, dış zeminden en çok 3 m yükseklikteki, en az cam genişliği 90 cm ve yüksekliği 90 cm olan pencereler, zorunlu hallerde aksi belirtilmemişse, kaçış yolu kabul edilebilirler.
Kaçış yollarının belirlenmesinde yapının kullanım sınıfı, kullanıcı yükü, kat alanı, çıkışa kadar alınacak yol ve çıkışların kapasitesi esas alınacaktır. Her katta, o katın kullanıcı yüküne ve en uzun kaçış uzaklığına göre çıkış olanakları sağlanacaktır.
Zemin kat üzerindeki herhangi bir katta düzenlenen kaçış merdivenleri tüm normal katlara aynı zamanda hizmet verebilir. Zemin altındaki herhangi bir katta düzenlenen kaçış merdivenleri de tüm bodrum katlara hizmet verebilir.
Değişik bölümleri ya da katları, değişik tipte kullanımlar için tasarlanan ya da içinde aynı zamanda değişik amaçlı kullanımların sürdürüldüğü yapılarda, yapı bütününe ya da kat bütününe ilişkin gerekler en sıkı kaçış gerekleri olan kullanım tipi esas alınarak saptanacak ya da her bir yapı bölümüne ilişkin gerekler ayrı ayrı belirlenecektir.
Tuvaletler, soyunma odaları, depolar, personel kantinleri gibi mekanlar, holler, koridorlar ve benzeri diğer mekanlara hizmet veren ancak diğer mekanlarla aynı katta olduğu halde aynı zamanda kullanılmayan mekanların döşeme alanları, yer aldıkları katın kullanıcı yükü hesaplanmalarında dikkate alınmayabilir.
Çıkış kapasitesi ve çıkış sayısı
Madde 32- Kullanıcı yükü, gerekli kaçış ve panik hesaplarında kullanılmak üzere brüt alana göre, konferans salonu, lokanta, bekleme salonları, konser salonları, topluma açık stüdyo, düğün salonu ve benzeri yerlerde 1.0 m2/kişi, dans salonları, bar, oyun salonları ve benzeri yerlerin oturulan kısımları için 1.0 m2/kişi, ayakta durulan kısımlarda 0.50 m2/kişi, büro binalarında, dernek merkezlerinde, hastane yatak odalarında 10 m2/kişi, süper marketlerde 2 m2/kişi, alışveriş merkezlerinde 7 m2/kişi, otoparklarda 30 m2/kişi alınacaktır.
Çıkış genişliği için, çıkış kapıları, kaçış merdivenleri, koridorlar ve diğer kaçış yollarının kapasiteleri 50 cm’lik genişlik birim alınarak hesaplanacaktır. Aksi belirtilmedikçe, birim genişlikten tahliye süresi, kâgir yapılarda 3 dakika ve ahşap yapılarda 2 dakika alınacak, 50 cm. genişlikten bir dakikada 40 kişi geçebileceği kabul edilecektir.
Çıkış sayısı, çıkış genişliğinin ikiye bölünmesi ile elde edilecek değere 1 eklenerek bulunacak ve 0.50 den büyük kesirlerde bir üst değer esas alınacaktır. Örneğin 1000 m2 lik bir süper marketin kullanıcı yükü 2000 kişi, çıkış genişliği 2000/(3×40)x0.5=8.34 m, çıkış sayısı 8.34/2+1= 5 dir.
Aksi belirtilmedikçe, 50 kişinin aşıldığı her mekanda, 25 kişinin aşıldığı sinema, tiyatro, bar gibi eğlence yerlerinde ve yüksek riskli mekanlarda, çıkışlara erişmek için en az 2 kapı bulunacaktır. Kişi sayısı 500 kişiyi geçerse en az 3 çıkış olacaktır. Kapılar birbirinden olabildiğince uzakta olacak ve iki kapı hiç bir noktadan 45 dereceden daha dar bir açı ile görünmeyecektir.

Tablo 1: Çıkışlara götüren en uzun kaçış uzaklıkları
Tek yönde en çok uzaklık (m) İki yönde en çok uzaklık (m)
Kullanım Sınıfı
Sprinklersiz
Sprinklerli
Sprinklersiz
Sprinklerli
Yüksek Tehlike 10 20 20 35
Endüstriyel 15 25 30 60
Yurtlar, Yatakhaneler 15 25 30 60
Mağazalar, dükkanlar 15 25 45 60
Bürolar 15 30 45 75
Otoparklar 15 25 45 60
Okul ve Eğitim yapıları 15 25 45 60
Toplanma Yerleri 15 25 45 60
Hastaneler 15 25 30 45
Oteller, Pansiyonlar 15 20 30 45
Apartmanlar 15 30 30 60
Kaçış uzaklığı kullanım sınıfına göre Tablo 1′ de verilen değerlerden daha büyük olamaz.
a) En az iki çıkışlı tasarlanan bir katta, kullanılan bir mekan içindeki en uzak noktadan en yakın çıkışa olan uzaklık, Tablo 1’de belirlenen sınırları aşmayacaktır.
b) Odalar, koridorlar ve benzeri alt bölümlere ayrılmış büyük alanlı bir katta, direkt (kuş uçuşu) kaçış uzaklığı Tablo 1’de izin verilen en çok kaçış uzaklığının 2/3’ünü aşmıyorsa kabul edilecektir.
c) Kaçış uzaklığı ölçülecek en uzak nokta, mekan içinde mekanı çevreleyen duvarlardan 40 cm önde alınacaktır.
d) Zorunlu çıkışlar yerine sığınma alanı sağlanan yerlerde (hastane gibi) kaçış uzaklığı, sığınma alanına götüren koridorun çıkış kapısına kadar olan ölçüdür.
Kaçış yolu genişliği
Madde 33- Hiçbir çıkış, kaçış merdiveni ya da diğer kaçış yolları 32 nci maddeye göre hesaplanan değerlerden daha dar genişlikte ve toplam kullanıcı sayısı 50 kişiden fazla olan binalarda bir kaçış yolunun genişliği iki birim genişlikten yani 100 cm.’den az olmayacaktır.
Kaçış merdivenlerinin en çok genişliği 200 cm’yi geçmeyecektir. Genişliği 200 cm’yi aşan merdivenler korkuluklarla 100 cm’den az olmayan ve 200 cm’den fazla olmayan parçalara ayrılacaktır. Kaçış merdivenlerinin çıkış kapasitesi hesaplanırken, 200 cm’yi geçen fazlalıklar hesaba katılmayacaktır.
İki çıkış gereken mekanlarda her bir çıkış toplam kullanıcı yükünün en az yarısını karşılayacak genişlikte olacaktır.
Genişlikler, temiz genişlik olarak ölçülecektir.
a) Kaçış merdivenlerinde; merdiven kolu duvarlarla çevrelenmiş ise temiz genişlik her iki duvarın bitmiş yüzeyleri arasındaki ölçüdür. Merdiven kolunun bir tarafında duvar diğer tarafında korkuluk varsa temiz genişlik, duvar bitmiş yüzeyiyle korkuluk iç yüzeyi arasındaki ölçüdür. Merdiven kolunun her iki yanında da korkuluk varsa temiz genişlik, korkulukların iç yüzeyleri arasındaki ölçüdür ve her iki yandaki küpeşteler 80 mm’den fazla çıkıntı yapmayacaktır.
b) Çıkış kapısında; tek kanatlı kapıda temiz genişlik, kapı kasası ya da lamba çıkıntısıyla 90 derece açılmış kanat yüzeyi arasındaki ölçüdür. Tek kanatlı bir çıkış kapısının temiz genişliği 80 cm den az 120 cm den çok olmayacaktır. İki kanatlı kapıda temiz genişlik, her iki kanat 90 derece açık durumdayken kanat yüzeyleri arasındaki ölçüdür.
Tüm çıkışlar ve erişim yolları için aşağıda belirtilen gereklere uyulacaktır.
a) Çıkışlar ve erişim yolları açık-seçik görülebilir olacak ya da konumları simgelerle vurgulanacak ve her an kullanılabilmesi için engellerden arındırılmış durumda bulundurulacaktır.
b) Bir yapıda ya da katlarında bulunan her kullanıcı/kiracı için diğer kullanıcı/kiracıların kullanımında olan odalardan ya da mekanlardan geçmek zorunda kalmaksızın bir çıkışa ya da çıkışlara doğrudan erişim sağlanacaktır.
Yangın güvenlik holü
Madde 34- Kaçış merdivenlerine dumanın geçişini engellemek için yapılacak yangın güvenlik holleri, kullanıcıların kaçış yolu içindeki hareketini engellemeyecek biçimde tasarlanacak ve taban alanı 3 m²’den az olmayacaktır. Döşemeye asansör holünde çıkış kapısına doğru 1/200’ü aşmayacak bir eğim verilecektir. Yanıcı madde içermeyen ve kullanım alanlarından bir kapı ile ayrılan koridor ve holler yangın güvenlik hacmi olarak kabul edilir.
Kaçış yolları gerekleri
Madde 35- Tüm yapılar için aşağıda belirtilen olanaklardan biri ya da daha fazlası kullanılarak kaçış yolları sağlanacaktır.Yapının kullanımda olduğu sürece zorunlu çıkışlar kolayca erişilebilir durumda tutulacak, kapılar açılabilecek ve önlerinde engelleyiciler bulunmayacaktır.
Korunumlu iç kaçış koridorları ve geçitler
Madde 36- Korunumlu iç kaçış koridorları ve geçitler için aşağıda belirtilen şartlar aranır.
a) Bir yapıda ya da yapı katında, kaçış yolu olarak hizmet veren korunumlu koridor ya da korunumlu holler 3 veya daha az katlı yapılarda 60 dakika yangına dayanıklı, 15.50 m’den daha yüksek yapılarda 120 dakika yangına dayanıklı olacaktır.
b) İç kaçış koridorları ve geçitler aşağıda belirtilen özelliklerde olacaktır.
1) Bir iç kaçış koridoruna/geçidine açılan çıkış kapıları, kaçış merdivenlerine açılan çıkış kapılarına eşdeğer düzeyde yangına karşı dayanıklı olacak ve otomatik olarak kendiliğinden kapatan düzeneklerle donatılacaktır.
2) İç kaçış koridorunun en az genişliği ve kapasitesi 32 nci maddeye göre belirlenen değerlere uygun olacaktır.
3) Kaçış koridoru boyunca döşemede yapılacak üç basamaktan az kod farkları en çok %10 eğimli rampalarla bağlanacaktır. Rampalar yangın merdivenlerine eşit güvenlik önlemleriyle donatılacak ve eğim sabit tutulacaktır. Zemin kaymaz malzeme ile kaplanacaktır.

Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği

Günümüzde Enerji Verimliliği hakkında artık birçoğumuz bilgi sahibiyiz. Binalarda yaşam standardı ve hizmet kalitesinin, endüstriyel işletmelerde ise üretim kalitesi ve miktarının düşüşüne yol açmadan birim hizmet veya ürün miktarı başına enerji tüketiminin azaltılması olarak verimliliği tanımlayabiliriz.

Hepimizin bu konu ile ilgili bir fikri ve bir yorumu var artık. Fakat toplum olarak yanlışa düştüğümüz nokta binamızın enerji verimliliğinin yapacağımız yalıtım uygulaması ile sağlanacağını düşünmemiz.

Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği'nden bahsettikçe konu ile ilgili fikirlerinizin değişeceğini düşünüyorum. Yalıtımın yanında gerekli olan diğer başlıklar hakkında da bilinçlenmemiz gerektiğini düşünüyorum.

Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği ile tanışmadan önce, işbu yasaya Avrupa Birliği'nin 2002/91/EC Çevre Direktifi ardından 2/05/2007 Enerji Verimliliği Kanunları basamak olmuştur bilgisini verelim.

Enerji Tasarruflu Bina Tasviri

Avrupa Birliği 2002/91/EC Çevre Direktifinin içerdiği düzenlemeler;

Binaların enerji performansını hesaplamak için kullanılacak ortak bir metodoloji geliştirilmesi
Yeni binalar için minimum enerji performansı şartı
Yenilecek mevcut büyük ölçekli binalar için minimum enerji performansı şartları
Binalarda enerji sertifikalandırılması
Merkezi sisteme sahip binalarda ısınma giderlerinin tüketim ile ilişkili paylaşımı
Sıcak su kazanları ve iklimlendirme sistemlerinin periyodik denetimi

Yapılan araştırmalar neticesinde, binalarda ısıtma, soğutma, sıcak su ve havalandırma sistemleri ile %50 oranında; doğru suni ve doğal aydınlatma ile %20 oranında enerji tasarrufu sağlayabiliriz.

Enerjisinin %75‘ini ithal eden bir ülke olarak, ülke enerji ihtiyacının %10‘unu binalarda enerji verimliliği ile azaltabiliyor olmamız azımsanacak bir matematik hesabı değildir.

Yönetmelik yeni binalar ve mevcut binalar şeklinde daha iyi anlaşılacağını düşündüğümden, konuyu bu iki başlığa ayırıyorum. Mevcut binalar yani 5627 sayılı kanun gereğince 01/01/2011 tarihinden önce yapı ruhsatı alan binalar için BEP Yönetmeliği; mimari tasarım, ısı yalıtımı, mekanik tesisat, otomasyon, aydınlatma, yenilebilir enerji kullanımı, kojenerasyon sistemlerini kapsar. Yeni binalar için ise asgari performans kriterlerini, enerji performansı hesaplama usullerini, enerji kimlik belgesi düzenlenmesini, bina denetleme ve periyodik kontrollerini, yetkilendirmeleri, yetkilerin düzenlenmesini kapsar.

Sanayi alanlarında üretim faaliyetleri yürütülen binalar, planlanan kullanım süresi iki yıldan az olan binalar, toplam kullanım alanı 50 m2’nin altında olan binalar, seralar, atölyeler ve münferit olarak inşa edilen ve ısıtılmasına ve soğutulmasına gerek duyulmayan depo, cephanelik, ardiye, ahır, ağıl gibi binalar bu yönetmeliğin kapsamı dışındadır.

Yönetmelik 05/12/2007 tarihinde resmi gazetede yayınlanmıştır. Uygulamaya başlanması ise 05/12/2009 tarihindedir.

Türk Standartları Enstitüsü ve Genel Müdürlük ile müştereken hazırlanarak Bayındırlık ve İskan Bakanlığı tarafından yürürlüğe konulacak bir yönetmelikle düzenlenir. Yönetmelik hükümlerine aykırı hareket edilmesi halinde ilgili idare tarafından yapı kullanma izni verilmez.

Bina Enerji Performans Yönetmeliğinin Amaçları

Verimlilik önlemleri ile enerji kullanımını azaltmak,
İklim değişikliği ve artık gazların sera etkisini azaltmak,
Çevre ve ekolojik şartları korumak iyileştirmek,
Enerji harcamaları ile enerjinin maliyet üzerindeki oranını azaltmak gibi, enerji stratejisi ve politikası izlemek,
Binalarda Enerji Kimlik Belgesi düzenlemek suretiyle enerji verimliliğini yönlendirmek ve bir enerji kültürü yaratmak/yaşatmak

Bina Enerji Performans Yönetmeliğinin İlkeleri

Yeni bina tasarımında, mevcut binaların proje değişikliği gerektiren önemli tadilat projelerinde, mekanik ve elektrik tesisat değişikliklerinde binanın özelliklerine göre bu Yönetmelikte öngörülen esaslar göz önüne alınır.
Projeleri BEP yönetmeliğine uygun olmayan binalara , ilgili idare tarafından yapı ruhsatı verilmez.
Projesine BEP Yönetmeliği'ne göre uygulama yapılmayan binalara, ilgili idare tarafından yapı kullanım izin belgesi verilmez.
Yönetmeliğin uygulanmasında tereddüde düşülen hususlarda Türkiye Cumhuriyeti Çevre ve Şehircilik Bakanlığı'nın yazılı görüşü alınır.
Yönetmelikte tanımlanmamış konular için varsa TSE veya Avrupa standartlarının güncel halleri kullanılacak

Bu Yönetmelik hükümlerinin uygulanmasından;

İlgili idareler,
Enerji kimlik belgesi (ekb) düzenlemeye yetkili kuruluşlar,
Yatırımcı kuruluşlar,
Bina sahipleri, bina yöneticileri veya enerji yöneticileri,
İşletmeci kuruluşlar,
İşveren veya temsilcileri,
Tasarım ve uygulamada görevli mimar ve mühendisler,
Uygulayıcı yükleniciler ve üreticiler,
Binanın yapılmasında, kullanılmasında ve enerji kimlik belgesi düzenlenmesinde görev alan müşavir, danışman, proje kontrolü yapan gerçek veya tüzel kişiler, enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşlar, denetleme kuruluşları ve işletme yetkilileri, görevli, yetkili ve sorumludur.

Yönetmelik hükümlerine göre inşa edilmemiş binalardan;

Projenin eksik veya hatalı olması veya standartlara uygun olmaması halinde, proje müellifleri; yapımın eksik veya hatalı olması veyahut standartlara uygun olmaması halinde ise, varsa yapı denetim kuruluşu ve yüklenici veya yapımcı firma, yetkileri oranında sorumludur.
Sistemin uygun çalışmaması işletmeden kaynaklanıyor ise, bina sahibi, yöneticisi veya varsa enerji yöneticisi veya işletmeci kuruluş doğrudan sorumlu olur.
İlgili idareler, sorumluluğun takip, tespit ve gereğinin yerine getirilmesi hususunda görevli ve yetkilidir.
İlgili idareler ve enerji kimlik belgesi (ekb) düzenlemeye yetkili kuruluşlar, projelerin ve uygulamaların bu yönetmelik hükümlerine uygun olup olmadığını denetler.
Bu yönetmeliğe uygun tasarım ve uygulaması yapılmayan binalara yapı ruhsatı veya yapı kullanım izin belgesi verilmesi durumunda, ilgili idareler, enerji kimlik belgesi (ekb) düzenlemeye yetkili kuruluşlar ve varsa yapı denetim kuruluşları sorumlu olur.

Mimari Proje Tasarımı ve Uygulama

Binanın bulunduğu konum; güneş, nem ve rüzgar etkisi dikkate alınarak ısıtma, soğutma, havalandırma ve aydınlatma imkanlarından en üst düzeyde yararlanılmalıdır. Yenilenebilir enerji kaynakları kullanımı araştırılmalıdır.

Mimari uygulama projesi ve sistem detayları, ısı yalıtım projesindeki malzemeler ve nokta detayları ile bütünlük sağlamalı, ısı yalıtımında sürekliliği sağlayacak şekilde, çatı-duvar, duvar-pencere, duvar-taban ve taban-döşeme duvar bileşim detaylarını içermelidir.

Mevcut binaların dış kabuğu, binanın enerji performansını olumsuz etkileyecek şekilde değiştirilemez.

Yalıtım

Binanın farklı kullanıcılarına ait bağımsız bölümleri arasındaki duvar, taban ve tavan gibi yapı elemanlarında, ısıl geçirgenlik katsayısı 0,80 W/m2K’den daha düşük olacak şekilde yalıtım uygulanır. Mekanik iklimlendirme sistemine sahip binalarda ısı ve güneş kontrollü yalıtım camları uygulanmalıdır.

Isıtma ve Soğutma Sistemleri Tasarım ve Uygulama Esasları

Yeni binalarda; yapı ruhsatına esas olan toplam kullanım alanının 2.000 m2 ve üstünde olması halinde merkezi ısıtma sistemi yapılır. Kullanım alanı 250 m2 ve üstünde olan bireysel ısıtma sistemine sahip gaz yakıt kullanılan binalarda bağımsız bölümlerde veya müstakil binalarda; yoğuşmalı tip ısıtıcı cihazlar veya entegre ekonomizerli cihazlar kullanılır.

Soğutma ihtiyacı 250 kW’dan büyük olan konut dışı binalarda merkezi soğutma sistemi tasarımları yapılır. Soğutma sistemlerin tasarımında seçilecek olan soğutucu akışkanların TS EN 378 serisi standardlarına uygun olması gerekir. Soğutma sistemlerinin işletme karakteristliklerine ve enerji ekonomisine göre ayarlarının doğru yapılması gerekir.

Havalandırma ve İklimlendirme Sistemleri Tasarım ve Uygulama Esasları

Tasarımda TS 3419 ve ilgili Avrupa standartları, işletme ve bakımda ise TS 5895 kullanılır. Havalandırma ve İklimlendirme sistemlerinin, bina sahibi, yöneticisi veya enerji yöneticisinin sorumluluğu altında, ilgili standartlarda belirtilen sistemin gerektirdiği periyodik kontrole, teste ve bakıma tabi tutularak raporlanması şarttır.

Sıhhi Sıcak Su Hazırlama ve Dağıtım Sistemleri

Binalarda sıhhi sıcak su sistemlerinin düzenlenmesi hususunda TS EN 14336’ya uyulur. Yapı ruhsatına esas olan kullanım alanı 2000 m2’nin üzerindeki oteller, hastaneler, yurtlar gibi konaklama amaçlı konut harici binalar ile spor merkezlerinde enerjisi ile desteklenen merkezi sıhhi sıcak su sisteminin planlanması şarttır.

Otomatik Kontrol

Sıvı ve gaz yakıtlı kazanlarda yanma kontrolü için otomatik kontrol sistemleri tesis edilir. Merkezi ısıtma, iklimlendirme ve/veya soğutma sistemine sahip binalar, her odanın sıcaklığını ayrı ayrı düzenleyecek otomatik cihazlarla donatılır. Konut olarak kullanılan binalar hariç olmak üzere binalarda, birbirinden ayrı mekânların farklı iç sıcaklıklara ayarlanabilmesine imkân sağlayacak merkezi otomatik kontrol sistemi kurulur.

Elektrik Tesisatı ve Aydınlatma Sistemleri

Binanın toplam enerji tüketimi içerisindeki aydınlatma enerjisi payının hesaplanmasında EN 15193 standardında verilen hesap yöntemi kullanılır. Binalarda gün ışığından azami derecede faydalanmak ve gereksiz yapay aydınlatmadan kaçınmak için;

a) Erişimi kolay el ile kontrol edilen anahtarlardan,

b) Gün ışığından faydalanma imkanı olan yerlerde, gün ışığı ile bağlantılı foto elektrikli anahtarlar ile telefon, kızıl ötesi, sonik ve ultrasonik kontrollü uzaktan kumandalı anahtarlardan,

c) Mahalde kimse olmadığında mekanın boş olduğunu algılayabilen ve yapay aydınlatmayı kapatan otomatik anahtar ve sistemlerden,

ç) Zaman ayarlı anahtarlardan biri veya birkaçı kullanılır.

Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Kullanımı, Isı Pompası ve Kojenerasyon Sistemleri

Yeni yapılacak olan ve yapı ruhsatına göre esas kullanım alanı 20.000 m2 üzerinde olan binalarda ısıtma, soğutma, havalandırma, sıhhi sıcak su, elektrik ve aydınlatma enerjisi ihtiyaçlarının tamamen veya kısmen karşılanması amacıyla, yenilenebilir enerji kaynakları kullanımı, hava, toprak veya su kaynaklı ısı pompası, kojenerasyon ve mikrokojenerasyon gibi sistem çözümleri tasarımcılar tarafından projelendirme aşamasında analiz edilir. Bu uygulamalardan biri veya birkaçı, bakanlık tarafından yayımlanan birim fiyatlar esas alınmak suretiyle hesaplanan, binanın toplam maliyetinin en az yüzde onuna karşılık gelecek şekilde yapılır.

Enerji Kimlik Belgesi

Enerji Kimlik Belgesi de BEP Yönetmeliğinde yer alan konulardan bir tanesidir. 5627 sayılı Enerji Verimliliği Kanunu gereğince mevcut ve yeni binalara Enerji Kimlik Belgesi alınması zorunludur. Enerji Kimlik Belgesi, binalarda enerjinin ve enerji kaynaklarının etkin ve verimli kullanılmasını, binaların enerji ihtiyacını ve tüketilmesini resmileştiren bir belgedir.

Enerji Kimlik Belgesi sayesinde, tüm ülke genelinde binaların enerji performansı tespit edilebilirken, yapılan bu tespitler sayesinde devlet iyileştirme yollarına başvurarak ülke genelinde ekonomik açıdan kazançlar elde edinilebilecektir.

Enerji Kimlik Belgesi, BEP-TR2 programında, sisteme kayıtlı kullanıcılar tarafından erişim sağlanıp hazırlanır. Düzenleme yetkisi olan kullanıcılar; Türkiye Cumhuriyeti Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, YEGM tarafından yetkilendirilmiş Enerji Verimliliği ve Danışmanlık Şirketleri, Serbest Mühendis Müşavirler ve Ekb uzmanlarıdır. Bakanlık tarafından yeterli görüşen kişilere kullanıcı adı ve şifreleri tahsis edilir.

BEP Yönetmeliğine göre 50 m2 üzerindeki her binanın Enerji Kimlik Belgesi alması zorunludur. 50 m2’nin altında olan binalar, seralar, atölyeler ve münferit olarak inşa edilen ve ısıtılmasına ve soğutulmasına gerek duyulmayan depo, cephanelik, ardiye, ahır, ağıl vb. binalar bu yönetmeliğin kapsamı dışındadır. Mevcut binalarda ise yani yapı ruhsat tarihi 01.01.2011 yılından önceki binalarda 01.01.2020 tarihine kadar her yapının Enerji Kimlik Belgesi alması zorunludur.

Merkezi Isıtma İzmir

Merkezi ısıtma, binaların ısıtılmasında kullanılan en yaygın sistemlerden biridir. Merkezden yayılan ısı ile bağımsız bütün bölümler eşit olarak ısınabiliyor. Bu eşit ısınmanın sağlanabilmesi için de sistemin merkezi ısıtma yönetmeliği doğrultusunda yapılması gerekiyor. Binanıza merkezi ısıtma sistemi kurdurmak, merkezi sisteminizi daha verimli hale getirmek istiyorsanız izmir merkezi ısıtma firmasıyla iletişime geçebilirsiniz.

Merkezi Isıtma Nedir?

Bir kaynaktan alınan ısı enerjisinin binanın her bölümüne eşit bir şekilde dağıtılmasını sağlayan sisteme merkezi ısıtma denir. Bina içerisindeki bağımsız bölümler bu yöntemle ısınıyorlar. Bağımsız bölümlere borular ve radyatörler döşeniyor. Merkezden sıcak ve buhar, bu borular yardımıyla ısıtılması hedeflenen alanlara gönderiliyor.

Merkezi ısıtma, şehirleşmenin yüksek olduğu alanlarda tercih ediliyor. 2012 yılında düzenlenen 26847 merkezi ısıtma yönetmeliğiyle binalarda düzenlemeye gidildi. Bu yönetmeliğe uygun yapılan merkezi ısıtma sistemli binalarda önemli oranda enerji verimliliği sağlanıyor.

Merkezi Isıtma Ne Demek?

Merkezi ısıtma, bağımsız bölümleri bulunan apartman, site, otel, hastane gibi binaların tek kaynaktan ısıtılması demektir. Tek merkezden elde edilen ısı, borular vasıtasıyla bağımsız bölümlere gönderilerek, ısınmaları sağlanıyor.

Merkezi Isıtma Sistemi Nedir?

Merkezi ısıtmayı sağlayan düzenek, malzeme ve ekipmanlar merkezi ısıtma sistemini oluşturuyor. Borular, merkezi kazan, valflar, vanalar, radyatörlerler sistemin parçalarıdır. Merkezi ısıtma sistemi mekanik tesisat mühendisliğinin alanına giriyor. Diğer mekanik tesisatlarla birlikte merkezi ısıtma tesisatı bir bütünlük içinde planlanıyor.

Merkezi Isıtma Sistemleri Nasıl Çalışır?

Kazan dairesi olarak adlandırılan tek merkezde, doğalgaz, petrol, kömür gibi yakıtlarla sıcak su elde edilir. Bu sıcak su-buhar, borular yardımıyla ısınması hedeflenen bağımsız bölümlere gönderilir. Bağımsız bölümde bulunan radyatör/alttan ısıtma sistemine sıcak gelerek, ısınmayı sağlar.

Merkezden gelen sıcak su daima devridaim halindedir. Bu nedenle yeni bir su kaynağı gerekmiyor. Isınan su sürekli dolaşarak, bağımsız bölümlerin ısınmasını sağlıyor.

Merkezi Isıtma Ne İşe Yarar?

Merkezi ısıtma, çok sayıda bağımız bölümü bulunan, geniş alana yayılan binalarda enerji tasarrufu ve verimliliği sağlamak için tercih ediliyor. Buna rağmen merkezi ısıtma sistemleri avantaj ve dezavantajları bulunuyor.

Merkezi ısıtma, fazla sayıda bağımsız bölümü bulunan binalarda enerji tasarrufu sağlanmasını sağlıyor. Ömrü, bireysel ısıtmaya göre daha uzundur. Kaloriferli sisteme göre sürekli ve sınırsız sıcak su imkânı bulunuyor. Enerji verimliliği ve sıcak su sağlamasının yanı sıra düşük maliyet avantajı da sunuyor.

Merkezi ısıtma sistemi yönetmeliğe uygun yapılmadığı takdirde, bağımsız bölümler eşit olarak ısınmıyor. Merkezi sistemdeki sorun, bütün daireleri etkiliyor. Merkezden uzaklaştıkça ısınma faktörü azalıyor. Bu durum da merkezi ısıtma yorum olumsuz olarak yansıyor.

Merkezi Isıtma Nasıl Olur?

Merkezi sistem merkezi kazan/ısıtıcı, boru tesisatı ve radyatörler olmak üzere 3 ana bileşenden oluşuyor. Kazan/ısıtıcıda yakıt olarak doğalgaz, petrol, kömür kullanılıyor. Merkezi kazanda su ısıtılıyor. Isıtılan su, borular vasıtasıyla radyatörlere aktarılıyor. Radyatör de ısıyı konveksiyon yöntemiyle ortama yayıyor.

Sıcak su radyatörlerde devridaim yaparak tekrar merkezi kazana dönüyorlar. Böylece sistemde sürekli sıcak sağlanmış oluyor.

Merkezi Isıtma Nasıl Açılır?

Merkezi ısıtma sisteminin en düşük 15 derecede aktif hale gelmesi merkezi ısıtma kanunu gereği zorunludur. Otomasyona bağlı sistem hava sıcaklığı 15 derecenin altına düştüğünde devreye giriyor. Sistem, sorumlu kişinin bilgisayarına uyarı gönderiyor. Böylece yönetici de sistemi devreyi sokuyor.

Merkezi sistem kapalı devre çalışıyor. Dört mevsim sıcak suyu hazır halde tutuyor. Sıcak su ile ısınma sistemi kullanımı farklıdır. Isınma sistemini aktif hale getirmek için, ısınma boru düzeneğinde bulunan mavi ve kırmızı A ve B kelebek vanalarını açmanız gerekiyor.

Merkezi Isıtma Nasıl Kullanılır?

Merkezi sistemle ısıtılan binalarda, bütün bölümlerin eşit derece ısınması için öncelikli olarak merkezi ısıtma sistemleri yönetmeliğine uygun yapılması zorunludur. Bunun haricinde merkezi payölçer ve merkezi ısıtma kalorimetre sayaçlarının takılması gerekiyor. Böylece her daire yaktığı enerji kadar ödeme yapabiliyor.

Enerji tasarrufu ve verimi sağlamak için her daire radyatörlerine akıllı vana takmaları gerekiyor. Vanayı 2 dereceye getirdiklerinde, her daire aynı ölçüde ısınmış oluyor.

Merkezi Isıtma Nasıl Hesaplanır?

26847 sayılı merkezi ısıtma yönetmeliği 2020 sekizinci maddesinde hesaplamanın nasıl yapılacağı açıklanıyor. Buna göre merkezi ısıtma yakıt paylaşımı şöyledir; Toplam yakıt tüketiminin %70’i bağımsız bölümlerin ölçülen ısı tüketimlerine göre paylaştırılıyor. %30’u da ortak alanlar, sistem kayıpları, asgari ısınma ve işletme giderleri olarak paylaştırılıyor.

Her daire için merkezi ısıtma sistemi aylık fatura hesaplaması için toplam tüketim ve binanın toplam alanı temel alınıyor. Kömür, elektrikli merkezi ısıtma sistemleri ve merkezi doğalgaz ısıtma sistemleri

farklı olduğu için fatura hesaplaması, her birim için ayrı yapılıyor. Doğalgaz yaygın, ucuz ve temiz olduğu için binalar merkezi ısıtma doğalgaz kazanları tercih ediyorlar. Örnek bir doğalgaz aylık tüketim hesaplamasını şöyle gösterebiliriz;

8 daireli bir binanın aylık toplam tüketimi tüketim 10.284,00 kwh olsun. Binanın toplam alanı da 590 metrekaredir. Aylık fatura da 689,2 TL’dir. Payölçer sayesinde her dairenin ne kadar tüketim yaptığı bellidir. Hesaplamaya her dairenin alanını da ekliyorsunuz. Bir numaralı dairenin alanı 70 m2, tüketimi de 1263,7 kwh olsun.

P1 (%70)= 689,2×0,70×1263,7 /8204,9 = 74,30 TL (8204,9 bütün dairelerin toplam tüketimi)

P2 (%30)= 0,3 x 689,2×70-85/590 = 25 TL (85 diğer dairelerin alanı)

P1 + P2 = 98,84 TL bir numaralı dairenin aylık ödemesi gereken tutar ortaya çıkıyor.

Merkezi Isıtma Sistemi Havası Nasıl Alınır?

Tesisatın verimli çalışması adınaperiyodik olarak merkezi ısıtma sistemi bakımı yapılıyor. Herhangi bir nedene bağlı olarak tesisat arızaları da olabiliyor. Bakım ve tamirat sonrası sistem içine hava girebiliyor. Verimli ısınma ve enerji tasarrufu için bu havanın çıkarılmasını sağlamalısınız.

Bu işlemi iki şekilde yapıyorsunuz. Elinizde varsa radyatör anahtarı, yoksa bir tornavida kullanıyorsunuz. Radyatörün yan tarafındaki üstteki vananın vidasını gevşetiyorsunuz. Bu işlemi yapmadan önce altına havlu tutmayı unutmayın. Su gelene kadar bekleyin. Su gelince vanayı kapatın. Bu işlemi bütün radyatörler için uygulayın.

İkinci işlemi ana dağıtım ağında yapıyorsunuz. Genellikle mavi borular soğuk, kırmızı borular sıcak suyu temsil ediyor. Mümkünse merkezi ısıtma sistemi şeması elinizde bulundurun. Bu şemada merkezi sistem ısıtma dağıtım şekilleri gösteriliyor. Bu şemaya bakarak ilgili vanaları gevşetip, su akışını sağlayın.

Merkezi Isıtma Zorunluluğu

Toplu yaşam alanlarında yaşayanlar ilk olarak merkezi sistem ısıtma mecburimi sorusunu soruyorlar. Bütün binalarda merkezi ısıtma zorunluluğu bulunmuyor. Binalarda merkezi ısıtma yönetmeliği 2000 m2 üzerindeki yapılarda merkezi ısıtma şartı aranıyor. Buna göre merkezi ısıtma 2000m2 üzerinde olan otel, hastane yurt gibi konaklama harici bütün binalarda zorunludur.

Merkezi Isıtma Pay Ölçer Nedir?

Pay Ölçer, tüketilen ısı enerjisini paylaştırmaya yarayan cihazdır. Merkezi ısıtma sistemli binalarda radyatör üzerine montajı yapılır. Bu cihaz, çok kolonlu, borulu/dikey ısıtma sistemleri kullanımı için tasarlanmıştır. Radyatör üzerinden ölçüm yaparak, dairenin bireysel ısı enerjisi tüketimi hesaplanmasını yapıyor. Aynı zamanda tüm apartmanda gider paylaşımı yapılmasını sağlıyor.

2010 yılında yayınlanan merkezi ısıtma yönetmeliği resmi gazete 27075 sayısında 2000 m2’yi geçen bütün binalarda merkezi ısıtma zorunluluğu getirmiştir. Bunun amacı enerji tasarrufu ve verimliliğini sağlamaktır. Yönetmeliğe uygun şekilde merkezi ısıtma izmir firmasına yaptırdığınızda merkezi ısıtma faydaları bir hayli fazladır.

Bu makaleyi faydalı bulduysanız, paylaş butonunu tıklayarak çevrenizle paylaşabilirsiniz. Aklınıza takılan soru veya önerilerinizi iletebilirsiniz.

Merkezi ısıtma mı? Kombi mi?

20.02.2021

Bayındırlık ve İskân Bakanlığının 5.12.2008 tarihinde yayımladığı ve 01.04.2010 tarihinde revize olan “BİNALARDA ENERJİ PERFORMANSI YÖNETMELİĞİ’ne göre;

Yeni binalarda; yapı ruhsatına esas olan toplam kullanım alanının 2.000 m² ve üstünde olması halinde merkezi ısıtma sistemi yapılacağı,
Kullanım alanı 250 m² ve üstünde olan bireysel ısıtma sistemine sahip gaz yakıt kullanılan binalarda bağımsız bölümlerde veya müstakil binalarda; yoğuşmalı tip ısıtıcı cihazlar veya entegre ekonomizerli cihazlar kullanılacağı,
belirtilmiştir.

Bu durumda yeni binalar 2000 m²’den büyük bir kullanım alanına sahipse merkezi sistem seçimi zorunlu olmuştur.

Bunun yanı sıra; KAT MÜLKİYETİ KANUNU’nun 42. Maddesine göre;

Toplam inşaat alanı iki bin metrekare ve üzeri olan binalarda merkezi ısıtma sisteminin ferdi ısıtma sistemine dönüştürülmesi, kat maliklerinin sayı ve arsa payı olarak oybirliği ile verecekleri karar üzerine yapılır.
Bu da 2000 m² üzeri kullanım alanına sahip binalarda tüm daire sahiplerinin oybirliği ile istemesi durumunda merkezi sistem yerine bireysel sistemi yani kombi ile ısınmayı tercih edebilirler anlamına geliyor.

Peki bir bina yönetiminin ısıtma sistemi seçiminde bireysel mi merkezi mi olacağına karar verirken nasıl karşılaştırma yapmalı? avantajlar ve dezavantajlar nelerdir?

Bireysel Sistem / Kombi Kullanım Avantajları
Avrupa Birliği ile uyumluluk sağlamayı amaçlayan ErP / Ekodizayn yönetmeliğinin ülkemizde de yürürlüğe girmesiyle, Konvansiyonel cihazların satışı 01.01.2019 tarihinde sonlanmıştır. Böylece en az yüzde 86 gerçek verimliliğe sahip yoğuşmalı kombilerin piyasada satılabilir olmasıyla tüm kombiler bazında verimlilik yükselmiştir.
Warmhaus yoğuşmalı kombiler; premix yanma sistemine ek olarak Gaz Adaptif Sistemle çalışması sayesinde kombinin her zaman doğal gazı en iyi verimlilikte yakmasını sağlayarak, yüzde 98’e kadar verimlilikle çalıştırabilirsiniz.

Bireysel bir sistem kullandığınız için yoğuşma sisteminden daha çok faydalanmak için radyatörlerinizi büyütebilir veya estetik ve farklı modellerle değiştirebilirsiniz.
Evde olmadığınız zamanlarda kombiyi kapatarak gereksiz tüketimi önleyebilirsiniz.
Warmhaus’un haftalık program saatli, Oda Termostatlı ve modülasyonlu uzaktan kumandaları ile haftanın her gününe farklı zamanlar için farklı çalışma sıcaklıkları ayarlayabilir böylece ısıtma sisteminizi kişiselleştirerek hem konfor sağlayabilirsiniz hem de gaz tüketimini kontrol edebilirsiniz.

Dış Hava Sıcaklık Sensörü ile çalışma özelliğine sahip Warmhaus kombiler ile kalorifer suyu sıcaklığı dış hava sıcaklık değişimlerine paralel olarak otomatik ayarlanabilmektedir.
RecoWa Akıllı Oda Termostatlı uzaktan kumanda ile İnternet sayesinde istediğiniz yerden kombinizi açıp kapayabilir evinizin sıcaklığını ayarlayarak gaz tüketimini kontrol edebilirsiniz.

Kombili sistemde de radyatörlerinizde Termostatik Radyatör Vanaları kullanarak tüm odaların sıcaklıklarını ayrı ayrı ayarlayabilirsiniz.
Evinizde hasta, yaşlı, çocuk gibi sürekli ısıya ihtiyaç duyulan kişiler olduğunda merkezi bir çalışma programına bağlı kalmadan istediğiniz saatlerde ve sıcaklıklarda çalıştırabilirsiniz.
Warmhaus kombiler yüksek modülasyon aralıkları sayesinde bahar aylarında çok düşük güçlerde çalışarak yakıt tüketimini azaltır.

Merkezi Sistem / Kaskad* Kullanım Avantajları
6 farklı güçte kazan ile istenilen ısıtma talebini tam olarak karşılamak için 2100 kW’a kadar farklı güçlerde kaskad sistem yapılabilir.
Kazanlar tek tek taşınabilme ve küçük kazan dairelerinde bile minimum yer ihtiyacı duyarlar. Bu özellikleri ile çatı kazan dairelerinin de kurulumu kolaylaşmıştır.
Isıtma sistemi farklı bölgelere ayrılabilir, ayrı zamanlarda ve farklı sıcaklıklarda çalıştırılabilir.
Sistemde herhangi bir kazanın arızalanması durumunda diğer kazanlar çalışmaya devam ederek kesintisiz bir ısıtma sağlanır.

Elektronik sistem kazanların eş-yaşlanmasını sağlamak için kazanların çalışma sırasını periyodik olarak değiştirir.
Bakım ve onarım masrafları tüm kullanıcılara paylaştırılır.
Eğer sıcak su ihtiyacı da kaskad sisteme bağlanacak boylerden sağlanırsa, kombi, şofben veya termosifon kullanılan dairelere göre yerden kazanç sağlar.

Warmhaus Viwa 50 ve Viwa 65 kazanlar 1/8 modülasyon oranı ile 6,5/8,5 kW güce kadar inebilmekte; Viwa 90-150 kazanlar ise 1/6 modülasyon oranı ile 16/19/21/25 kW güce kadar inebilmekte böylece sistemin çok az güce ihtiyaç duyduğu zamanlarda yüksek verimle ve minimum enerji ihtiyacı ile çalışmaya devam etmektedir.

Warmhaus duvar tipi kazanların her biri tek başına bir ısı üretim cihazı olarak kullanılabildiği gibi Viwa 50 ve Viwa 65 kazanlarla 6 adede kadar kazan kaskad yapılabilmekte ve 390 kW’a kadar ısıtma ihtiyaçlarını karşılayabilmektedir.
Viwa 90, Viwa 115, Viwa 125 ve Viwa 150 duvar tipi kazanlarla 14 kazana kadar kaskad yapılabilmekte ve 2100 kW’a kadar ısıtma merkezleri kurulabilmektedir.

*Kaskad Sistem Nedir?
Kaskad sistem, iki veya daha fazla sayıda kazanın aynı tesisat hattına ısı üretimi için paralel olarak çalıştırılmasıdır. Kazanların ve tesisat sistemindeki ısı bölgelerinin çalıştırılması elektronik bir Kaskad Kontrol Paneli ile sağlanır. Böyle bir sistemde toplam verim kazanların verimlerinin toplamıyla eşdeğerdir.

Yukarıda bahsedilen avantajlardan hangilerinin size daha fazla uygun olduğuna bakarak bireysel kombi veya merkezi kaskad ısıtma sistemlerinden hangisine karar verirseniz verin uzun ömürlü Warmhaus Premix/Gaz Adaptif Sistemli yoğuşmalı ısıtma cihazlarını uzun yıllar güvenle kullanabilirsiniz.

Isıtmada ferdi sisteme geçiş mümkün değil mi? (2)

Isı pay ölçerler hakkında dün kanun ve yönetmeliklerin öngördüğü direktifleri anlatmıştım. Bugünkü yazımda ise apartmanlardaki dairelerin ısıtmalarında ferdi sisteme geçmek için ne yapılabilir, onu anlatacağım.

Öncelikle, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliğinin md 13/III düzenlemesi gereği 01.04.2010 tarihinden sonra yapılan binalarda, yapı ruhsatına esas olan toplam inşaat alanının 2.000 metrekare ve üstünde olması halinde merkezi ısıtma sisteminin zorunlu olduğunu belirteyim.

Bu tarihten önce yapılan 2.000 metrekare ve üzeri binalarda ise; eğer bina ferdi ısıtma sistemine sahipse, merkezi ısıtma sistemine geçme zorunluluğu bulunmamaktadır.

Ancak, Kat Mülkiyeti Kanunu md 42/IV gereğince 01.04.2010 tarihinden önceki 2.000 metrekare ve üzeri binalarda kat maliklerinden birinin isteği ve kat maliklerinin sayı ve arsa payı çoğunluğu ile verecekleri karar üzerine ferdi sistemden merkezi sisteme geçiş mümkündür.

Ancak 01.04.2010 tarihinden önce merkezi ısıtma sistemiyle inşa edilmiş binalarda, ferdi ısıtma sisteme geçişte açıklığa kavuşturulamamış hususlar mevcuttur. Kat Mülkiyeti Kanunu md 42/IV düzenlemesi yeterli gelmemektedir.

02.05.2007 tarihinden önceki merkezi sisteme sahip yapılarda da ısı paylaşım sisteminin kurulma zorunluluğunun getirilmesine rağmen, merkezi sistemden ferdi sisteme geçme talepleri kat malikleri arasında dile getirilmektedir. Ferdi sisteme geçmek isteyenler, “ne kadar yaktıysam, o kadar ödeyim” mantığıyla hareket etmektedirler.

Bu binalardan toplam inşaat alanı 2.000 metrekareden az olan merkezi ısıtma sistemine sahip yapılaşmalarda ferdi sisteme geçiş bakımından herhangi bir sorun yaşanmayacaktır. Kat Mülkiyeti Kanunu md 42/IV hükmü uyarınca, bu nitelikteki binalar ister klasik kat mülkiyeti, isterse toplu yapı niteliğinde olsun, kat maliklerinden birinin talebi ile ve kat maliklerinin sayı ve arsa payı çoğunluğu ile verecekleri karar çerçevesinde merkezi sistemden ferdi sisteme geçebilirler.

Buna karşılık, toplam inşaat alanı 2.000 metrekare ve üzeri olan merkezi ısıtma sistemine sahip binalarda, ısıtma sisteminin ferdi sisteme dönüştürülebilmesi için kat maliklerinin tamamının oybirliği aranmaktadır. Kat maliklerinin sayı ve arsa payı çoğunluğu yeterli gelmemektedir.

Kısaca, kat Malikleri Kanunu’nun 42’nci maddesinin dördüncü fıkrası diyor ki merkezi ısıtma sisteminden ferdi sisteme veya tersine dönüşüm, kat maliklerinin, sayı ve arsa payı çoğunluğuyla alacakları bir kararla mümkün.

İstisnası; toplam inşaat alanı 2.000 metrekare ve üzeri olan binalardaki merkezi ısıtma sisteminin ferdi ısıtma sistemine dönüştürülmesidir, kat maliklerinin çifte oybirliği ile karar almaları zorunludur.

MERKEZÄ° ISITMA VE SIHHÄ° SICAK SU SÄ°STEMLERÄ°NDE ISINMA VE SIHHÄ° SICAK SU GÄ°DERLERÄ°NÄ°N PAYLAÅTIRILMASINA Ä°LÄ°ÅKÄ°N YÃ–NETMELÄ°K

BÄ°RÄ°NCÄ° BÃ–LÃœM

AmaÃ§ ve Kapsam, Dayanak, TanÄ±mlar

AmaÃ§ ve kapsam

MADDE 1 â€“ (1) Bu YÃ¶netmeliÄŸin amacÄ±; mevcut ve yeni yapÄ±lacak birden fazla baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼me sahip merkezÃ® veya bÃ¶lgesel Ä±sÄ±tma sistemli ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su sistemli binalarda, Ä±sÄ±tma ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su giderlerinin, baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ±na paylaÅŸtÄ±rÄ±lmasÄ±na iliÅŸkin usÃ»l ve esaslarÄ± belirlemektir.

Dayanak

MADDE 2 â€“ (1) Bu YÃ¶netmelik, 23/6/1963 tarihli ve 634 sayÄ±lÄ± Kat MÃ¼lkiyeti Kanununun 42 nci maddesinin dÃ¶rdÃ¼ncÃ¼ fÄ±krasÄ±na dayanÄ±larak hazÄ±rlanmÄ±ÅŸtÄ±r.

TanÄ±mlar

MADDE 3 â€“ (1) Bu YÃ¶netmelikte geÃ§en;

a) BakanlÄ±k: BayÄ±ndÄ±rlÄ±k ve Ä°skÃ¢n BakanlÄ±ÄŸÄ±nÄ±,

b) BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m: TamamlanmÄ±ÅŸ bir binanÄ±n kat, daire, bÃ¼ro, dÃ¼kkÃ¢n, maÄŸaza, mahzen, depo ve benzeri bÃ¶lÃ¼mlerinden ayrÄ± ayrÄ± ve baÅŸlÄ± baÅŸÄ±na kullanÄ±lmaya elveriÅŸli olan birimlerini,

c) Bina: Kendi baÅŸÄ±na kullanÄ±labilen, Ã¼stÃ¼ Ã¶rtÃ¼lÃ¼, insanlarÄ±n iÃ§ine girebilecekleri ve insanlarÄ±n oturma, Ã§alÄ±ÅŸma, eÄŸlenme veya dinlenmelerine veya ibadet etmelerine yarayan, hayvanlarÄ±n ve eÅŸyalarÄ±n korunmasÄ±na yarayan yapÄ±yÄ±,

Ã§) Bina sahibi: BinanÄ±n maliki, varsa intifa hakkÄ± sahibi, ikisi de yoksa binaya malik gibi tasarruf edeni,

d) Bina yÃ¶neticisi: Kat MÃ¼lkiyeti Kanununa gÃ¶re atanmÄ±ÅŸ olan ve bina yÃ¶netimini saÄŸlayan kiÅŸiyi,

e) Bina yÃ¶netim kurulu: Kat MÃ¼lkiyeti Kanununa gÃ¶re atanmÄ±ÅŸ olan ve bina yÃ¶netimini saÄŸlayan kurulu,

f) BÃ¶lgesel Ä±sÄ± daÄŸÄ±tÄ±m ve satÄ±ÅŸ ÅŸirketleri: Bir merkezde elde ettikleri Ä±sÄ± enerjisinin Ä±sÄ±tma veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak su elde etmek amacÄ±yla bÃ¶lge iÃ§indeki binalara daÄŸÄ±tÄ±mÄ±nÄ±, Ã¶lÃ§Ã¼m ve satÄ±ÅŸ iÅŸlemlerini yapan ÅŸirketleri,

g) BÃ¶lgesel Ä±sÄ±tma sistemi: Bir merkezden elde edilen Ä±sÄ±tma enerjisinin bÃ¶lge iÃ§erisindeki binalara daÄŸÄ±tÄ±lmasÄ±nÄ± ve baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin Ä±sÄ±tÄ±lmasÄ±nÄ± saÄŸlayan sistemi,

ÄŸ) BÃ¶lgesel sÄ±hhÃ® sÄ±cak su sistemi: Bir merkezden elde edilen sÄ±hhÃ® sÄ±cak suyun bÃ¶lge iÃ§erisindeki binalara ve baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlere daÄŸÄ±tÄ±lmasÄ± ve kullanÄ±lmasÄ±nÄ± saÄŸlayan sistemi,

h) Enerji yÃ¶neticisi: Binalarda enerji yÃ¶netimi ile ilgili faaliyetleri yerine getirmekle sorumlu ve enerji yÃ¶neticisi sertifikasÄ±na sahip kiÅŸiyi,

Ä±) Gider paylaÅŸÄ±m belgesi: Bu YÃ¶netmelik kapsamÄ±ndaki binalarÄ±n Ä±sÄ± veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak su kullanÄ±m enerjisi iÃ§in Ã¶deyeceÄŸi toplam tutarÄ±n kullanÄ±m miktarlarÄ±na gÃ¶re baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlere paylaÅŸtÄ±rÄ±ldÄ±ÄŸÄ± belgeyi,

i) IsÄ± Ã¶lÃ§er: Ãœzerine veya giriÅŸ hattÄ±na yerleÅŸtirildiÄŸi radyatÃ¶r ve benzeri Ä±sÄ±tÄ±cÄ± cihazlarÄ±n harcadÄ±ÄŸÄ± enerjiyi Ã¶lÃ§erek hafÄ±zasÄ±na kaydeden cihazÄ±,

j) IsÄ± sayacÄ±: Ãœzerine yerleÅŸtirildiÄŸi Ä±sÄ±tma hattÄ±ndan geÃ§en Ä±sÄ± enerjisi miktarÄ±nÄ± debi ve sÄ±caklÄ±k farkÄ±na gÃ¶re Ã¶lÃ§en cihazÄ±,

k) Muayene ve kalibrasyon: 21/1/1989 tarihli ve 3516 sayÄ±lÄ± Ã–lÃ§Ã¼ler ve Ayar Kanununa gÃ¶re yapÄ±lan muayene ve kalibrasyonu,

l) MerkezÃ® Ä±sÄ±tma sistemi: Bir merkezden elde edilen Ä±sÄ±tma enerjisinin binalara daÄŸÄ±tÄ±lmasÄ±nÄ± ve baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin Ä±sÄ±tÄ±lmasÄ±nÄ± saÄŸlayan sistemi,

m) MerkezÃ® sÄ±hhÃ® sÄ±cak su sistemi: Bir merkezden elde edilen sÄ±hhÃ® sÄ±cak suyun binalara ve baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlere daÄŸÄ±tÄ±lmasÄ± ve kullanÄ±lmasÄ±nÄ± saÄŸlayan sistemi,

n) Ã–lÃ§Ã¼m ekipmanlarÄ±: IsÄ± ve sÄ±cak su sayacÄ±, Ä±sÄ± Ã¶lÃ§er, Ã¶lÃ§Ã¼m okuma ve faturalandÄ±rma cihazlarÄ±nÄ±,

o) Ã–n Ã¶demeli Ä±sÄ± sayacÄ± sistemi: Ãœzerine yerleÅŸtirildiÄŸi Ä±sÄ±tma giriÅŸ hattÄ±ndan geÃ§en Ä±sÄ± enerjisi miktarÄ±nÄ± debi ve sÄ±caklÄ±k farkÄ±na gÃ¶re Ã¶lÃ§erek bedelinin Ã¶nceden Ã¶denmesi prensibine gÃ¶re Ã§alÄ±ÅŸan sistemi,

Ã¶) SÄ±cak su sayacÄ±: Ãœzerine yerleÅŸtirildiÄŸi sÄ±hhÃ® sÄ±cak su giriÅŸ hattÄ±ndan geÃ§en sÄ±cak su miktarÄ±nÄ± Ã¶lÃ§en cihazÄ±,

p) YetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketleri: Bina sahibi, bina yÃ¶neticisi, bina yÃ¶netim kurulu veya enerji yÃ¶neticisinin Ã¶lÃ§Ã¼mleri yapabilecek yeterli personel ve donanÄ±ma sahip olmadÄ±ÄŸÄ± durumlarda Ã¶lÃ§Ã¼m yapmak Ã¼zere BakanlÄ±k tarafÄ±ndan yetki belgesi verilmiÅŸ tÃ¼zel kiÅŸileri,

ifade eder.

Ä°KÄ°NCÄ° BÃ–LÃœM

GÃ¶rev, Yetki, Sorumluluk ve Uygulamalar

GÃ¶rev, yetki ve sorumluluklar

MADDE 4 â€“ (1) Bu YÃ¶netmelik hÃ¼kÃ¼mlerinin uygulanmasÄ± hususunda;

a) YapÄ± ruhsatÄ± ve yapÄ± kullanma izni vermeye yetkili idareler,

b) YetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketleri,

c) BÃ¶lgesel Ä±sÄ± daÄŸÄ±tÄ±m ve satÄ±ÅŸ ÅŸirketleri,

Ã§) Bina sahipleri,

d) Bina yÃ¶neticileri veya bina yÃ¶netim kurullarÄ±,

e) Enerji yÃ¶neticileri,

f) TasarÄ±m ve uygulamada gÃ¶revli mimar ve mÃ¼hendisler ile uygulayÄ±cÄ± yÃ¼kleniciler ve imalatÃ§Ä±lar,

g) BinanÄ±n yapÄ±lmasÄ±nda ve kullanÄ±mÄ±nda gÃ¶rev alan mÃ¼ÅŸavir, danÄ±ÅŸman, proje kontrol ve iÅŸletme yetkilileri,

gÃ¶revli, yetkili ve sorumludur.

(2) YÃ¶netmelik hÃ¼kÃ¼mlerine gÃ¶re inÅŸaa edilmemiÅŸ binalardan; projenin eksik veya hatalÄ± olmasÄ± veyahut Standardlara uygun olmamasÄ± hÃ¢linde proje mÃ¼ellifleri; yapÄ±mÄ±n eksik veya hatalÄ± olmasÄ± veya Standardlara uygun olmamasÄ± hÃ¢linde ise varsa yapÄ± denetim kuruluÅŸu ve mÃ¼teahhit firma sorumludur. Sistemin uygun Ã§alÄ±ÅŸmamasÄ± iÅŸletmeden kaynaklanÄ±yor ise, bina sahibi, bina yÃ¶neticisi, bina yÃ¶netim kurulu, enerji yÃ¶neticisi, yetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketleri ve bÃ¶lgesel Ä±sÄ± daÄŸÄ±tÄ±m ve satÄ±ÅŸ ÅŸirketleri doÄŸrudan sorumlu olur.

(3) YapÄ± ruhsatÄ± vermeye yetkili idareler, projelerin ve uygulamalarÄ±n bu YÃ¶netmelik hÃ¼kÃ¼mlerine uygun olup olmadÄ±ÄŸÄ±nÄ± denetler.

(4) BakanlÄ±k, Ã¶lÃ§Ã¼m ve gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenleyecek ÅŸirketlere yetki belgesi verir ve bu yetkilendirilmiÅŸ ÅŸirketleri denetler.

(5) Ã–lÃ§Ã¼m ve gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenleyecek ÅŸirketlere yetki belgesi verilmesi ve yetkilendirilen Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketlerinin denetlenmesine ait usul ve esaslar BakanlÄ±k tarafÄ±ndan yÃ¼rÃ¼rlÃ¼ÄŸe konulacak tebliÄŸ ile dÃ¼zenlenir.

Uygulamalar

MADDE 5 â€“ (1) Bu YÃ¶netmelik aÅŸaÄŸÄ±daki giderlerin Ä±sÄ± veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak su saÄŸlanmÄ±ÅŸ baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ±na paylaÅŸtÄ±rÄ±lmasÄ±nda uygulanÄ±r.

a) MerkezÃ® Ä±sÄ±tma sistemlerinin iÅŸletme giderleri,

b) IsÄ±nÄ±n ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak suyun baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerce kullanÄ±m giderleri.

(2) IsÄ±tma ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su tÃ¼ketimlerini Ã¶lÃ§mek iÃ§in mahaller Ã¶lÃ§Ã¼m ekipmanlarÄ± ile donatÄ±lÄ±r. BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ± bu maksatla yapÄ±lacak iÅŸ ve iÅŸlemlere izin vermek mecburiyetindedir. ArÄ±za ve bakÄ±m halleri hariÃ§ olmak Ã¼zere baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ± Ã¶lÃ§Ã¼m ekipmanlarÄ±na mÃ¼dahale edemez.

(3) Bina sahibi, bina yÃ¶neticisi, bina yÃ¶netim kurulu, enerji yÃ¶neticisi, yetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketleri ve bÃ¶lgesel Ä±sÄ± daÄŸÄ±tÄ±m ve satÄ±ÅŸ ÅŸirketleri, Ä±sÄ± veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak suya iliÅŸkin tÃ¼ketimleri aylÄ±k veya belirli dÃ¶nemlerde Ã¶lÃ§er ve baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ±na ait gider paylaÅŸÄ±m belgelerini dÃ¼zenler.

(4) Merdiven sahanlÄ±ÄŸÄ±, giriÅŸ holÃ¼, Ä±sÄ±tma merkezleri ve benzeri ortak kullanÄ±m mahallerinde, tÃ¼ketim Ã¶lÃ§Ã¼lmez. KullanÄ±ma baÄŸlÄ± Ä±sÄ± veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak su tÃ¼ketimi Ã§ok olan yÃ¼zme havuzu, sauna, kapÄ±cÄ± dairesi ve benzeri mahaller iÃ§in ise tÃ¼ketimin Ã¶lÃ§Ã¼lmesi mecburidir.

(5) TÃ¼ketilen enerjiyi sÄ±nÄ±rlandÄ±rabilmek iÃ§in merkezÃ® Ä±sÄ±tma sistemi kullanÄ±lan binalarda TS EN 215â€™e uygun termostatik radyatÃ¶r vanasÄ± kullanÄ±lÄ±r.

(6) MerkezÃ® sistemlerle Ä±sÄ±tma yapÄ±lan baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerdeki mahal sÄ±caklÄ±klarÄ±nÄ±n asgari 15 Â°C olacak ÅŸekilde ayarlanÄ±r.

(7) BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m Ä±sÄ±tma veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak su gider paylaÅŸÄ±m bildirimlerinde aÅŸaÄŸÄ±daki bilgilere yer verilir:

a) BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±sÄ±nÄ±n adÄ±-soyadÄ± ve adres bilgileri,

b) BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m mahalleri ve alanlarÄ± ile ilgili bilgiler,

c) PaylaÅŸÄ±m bildirimi dÃ¶nemi bilgileri,

Ã§) Ã–lÃ§Ã¼m okuma tarih bilgileri,

d) PaylaÅŸÄ±m bildirimi dÃ¼zenleme tarihi bilgileri,

e) Son Ã¶deme tarih bilgileri,

f) IsÄ± Ã¶lÃ§erlerdeki veya Ä±sÄ± sayaÃ§larÄ±ndaki Ã¶nceki Ã¶lÃ§Ã¼m deÄŸerleri ve son tÃ¼ketim Ã¶lÃ§Ã¼m deÄŸerleri ile fark tÃ¼ketim deÄŸerleri,

g) IsÄ±tma sistemi gider hesaplama Ã§izelgesi,

ÄŸ) SÄ±hhÃ® sÄ±cak su sistemi gider hesaplama Ã§izelgesi,

h) Toplam gider hesaplama Ã§izelgesi,

Ä±) Bina Ä±sÄ±tma sistemi aylÄ±k toplam gideri tutarÄ±,

i) Bina Ä±sÄ±tma sistemi aylÄ±k toplam gideri tutarÄ±nÄ±n Ä±sÄ±tma ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su hazÄ±rlama olarak paylaÅŸtÄ±rÄ±lmÄ±ÅŸ tutarlarÄ±,

j) Bina Ä±sÄ±tma giderinin sarfiyat ve sabit paylaÅŸÄ±m oranlarÄ± ile bu oranlara karÅŸÄ±lÄ±k gelen tutarlarÄ±, bu tutarlar Ã¼zerinden ilgili baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±sÄ±na dÃ¼ÅŸen tutarlar,

k) Gerekli durumlar iÃ§in aÃ§Ä±klayÄ±cÄ± bilgi satÄ±rÄ±.

(8) AylÄ±k veya belirli dÃ¶nemlerde hazÄ±rlanan Ä±sÄ±tma veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak su giderlerine ait baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m paylaÅŸÄ±m bildirimleri icmali, bina sahibi, bina yÃ¶neticisi, bina yÃ¶netim kurulu, enerji yÃ¶neticisi veya yetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketleri tarafÄ±ndan bina giriÅŸindeki ilan panosundan asgari Ã¼Ã§ gÃ¼n sÃ¼re ile liste halinde ilan edilir.

ÃœÃ‡ÃœNCÃœ BÃ–LÃœM

Ã–lÃ§Ã¼m EkipmanlarÄ± ve Gider PaylaÅŸÄ±mÄ±

TÃ¼ketimi Ã¶lÃ§mek iÃ§in kullanÄ±lacak ekipmanlar

MADDE 6 â€“ (1) IsÄ± tÃ¼ketimini Ã¶lÃ§mek iÃ§in ilgili standardlarÄ± saÄŸlayan Ä±sÄ± sayaÃ§larÄ± veya Ä±sÄ± Ã¶lÃ§erler kullanÄ±r. Bu ekipmanlarÄ±n, Ã–lÃ§Ã¼ler ve Ayar Kanununa uygun olmasÄ± gerekir.

(2) SÄ±hhÃ® sÄ±cak su tÃ¼ketimini Ã¶lÃ§mek Ã¼zere, ilgili standardlara ve Ã–lÃ§Ã¼ler ve Ayar Kanununa uygun, sÄ±cak su sayaÃ§larÄ± veya diÄŸer ekipmanlar kullanÄ±r.

(3) IsÄ± ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su tÃ¼ketiminin Ã¶lÃ§Ã¼lmesinde kullanÄ±lacak ekipmanlarÄ±n muayene ve kalibrasyonlarÄ±, Ã–lÃ§Ã¼ler ve Ayar Kanunu hÃ¼kÃ¼mlerine gÃ¶re yetkili kurum veya kuruluÅŸlarca yapÄ±lÄ±r. Ã–lÃ§Ã¼m ekipmanÄ±nÄ±n muayene ve kalibrasyonlarÄ±nÄ±n dÃ¼zenli bir ÅŸekilde yapÄ±lmasÄ±nÄ±n kontrolÃ¼nden bina sahibi, bina yÃ¶neticisi veya bina yÃ¶netim kurulu veya enerji yÃ¶neticisi sorumludur.

(4) Ã–lÃ§Ã¼m ekipmanÄ±nÄ±n Ä±sÄ±tma sistemi iÃ§in uygun olmasÄ± ve teknik bakÄ±mdan doÄŸru Ã§alÄ±ÅŸabilecek ÅŸekilde kurulmasÄ± gerekir. Ã–lÃ§Ã¼mler, Ã–lÃ§Ã¼ler ve Ayar Kanununa uygun olarak yapÄ±lÄ±r.

TÃ¼ketime baÄŸlÄ± gider paylaÅŸÄ±mÄ±

MADDE 7 â€“ (1) Bina sahibi veya bina yÃ¶neticisi veya bina yÃ¶netim kurulu, Ä±sÄ± ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su giderlerinin tÃ¼ketim Ã¶lÃ§Ã¼mlerine ve 8 inci maddeye uygun olarak baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ±na paylaÅŸtÄ±rÄ±lmasÄ±nÄ± saÄŸlar.

(2) Ortak kullanÄ±m mahallerinden, sistem kayÄ±plarÄ±ndan ve iÅŸletme giderlerinden kaynaklÄ± Ä±sÄ± giderleri, baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ±na kapalÄ± kullanÄ±m alanlarÄ± oranÄ±nda paylaÅŸtÄ±rÄ±lÄ±r.

(3) TÃ¼ketim Ã¶lÃ§Ã¼mlerinde Ä±sÄ± Ã¶lÃ§erlerin kullanÄ±lmasÄ± halinde; baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerde kullanÄ±lan her bir radyatÃ¶r grubuna Ä±sÄ± Ã¶lÃ§er takÄ±lmasÄ± ve Ã¶lÃ§Ã¼mlerin bÃ¼tÃ¼n Ä±sÄ± Ã¶lÃ§erlerden yapÄ±larak baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin tÃ¼ketimleri bulunur.

(4) TÃ¼ketim Ã¶lÃ§Ã¼mlerinde Ä±sÄ± sayacÄ± kullanÄ±lmasÄ± halinde; baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerde Ã¶lÃ§Ã¼mlerin Ä±sÄ± sayaÃ§larÄ±ndan yapÄ±larak baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin tÃ¼ketimleri bulunur.

(5) Bina veya site kullanÄ±cÄ±larÄ±nÄ±n tÃ¼ketim Ã¶lÃ§Ã¼mlerinde farklÄ± Ã¶lÃ§Ã¼m ekipmanlarÄ±nÄ±n kullanÄ±lmasÄ± halinde; Ã¶nce bÃ¼tÃ¼n tÃ¼ketimi Ã¶lÃ§mek suretiyle, tÃ¼ketimleri aynÄ± ekipman ile Ã¶lÃ§Ã¼lmÃ¼ÅŸ kullanÄ±cÄ± gruplarÄ±nÄ±n paylarÄ± Ã¶lÃ§Ã¼lÃ¼r.

IsÄ±tma ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su gider paylaÅŸÄ±mÄ± hesaplamasÄ±

MADDE 8 â€“ (1) MerkezÃ® Ä±sÄ±tma sistemlerinde toplam Ä±sÄ±tma giderlerinin % 70â€™i baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin Ã¶lÃ§Ã¼len Ä±sÄ± tÃ¼ketimlerine gÃ¶re paylaÅŸtÄ±rÄ±lÄ±r. Toplam Ä±sÄ±tma giderlerinin % 30â€™u ortak kullanÄ±m mahalleri, sistem kayÄ±plarÄ±, asgari Ä±sÄ±nma ve iÅŸletme giderlerinden kaynaklÄ± Ä±sÄ± giderleri olarak baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin kullanÄ±m alanlarÄ±na gÃ¶re paylaÅŸtÄ±rÄ±lÄ±r.

(2) BÃ¶lgesel Ä±sÄ±tma sistemlerinde toplam Ä±sÄ±tma giderlerinin % 20â€™si asgari Ä±sÄ±nma, ortak kullanÄ±m mahalleri, sistem kayÄ±plarÄ± ve iÅŸletme giderlerinden kaynaklÄ± Ä±sÄ± giderleri olarak baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin kullanÄ±m alanlarÄ±na gÃ¶re paylaÅŸtÄ±rÄ±lÄ±r.

(3) MerkezÃ® Ä±sÄ±tma sistemlerinin Ä±sÄ± giderleri aÅŸaÄŸÄ±daki hesaplamalara gÃ¶re paylaÅŸtÄ±rÄ±lÄ±r.

a) IsÄ± Ã¶lÃ§erlerin kullanÄ±lmasÄ± durumunda hesaplama:

M : BinanÄ±n toplam Ä±sÄ± tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

P : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n toplam tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

P1 : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n toplam Ä±sÄ± Ã¶lÃ§er tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

P2 : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n ortak tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

S1,2,â€¦n : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mde bulunan her bir Ä±sÄ± Ã¶lÃ§erde okunan deÄŸer

St : Binada bulunan bÃ¼tÃ¼n Ä±sÄ± Ã¶lÃ§erlerde okunan deÄŸerlerin toplamÄ±

A : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n kapalÄ± kullanÄ±m alanÄ± (m2)

At : Binadaki baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin kapalÄ± kullanÄ±m alanlarÄ± toplamÄ± (m2).

b) IsÄ± sayaÃ§larÄ±nÄ±n kullanÄ±lmasÄ± durumunda hesaplama:

M : BinanÄ±n toplam Ä±sÄ± tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

P : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n toplam tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

P1 : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n Ä±sÄ± sayacÄ±na gÃ¶re tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

P2 : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n ortak tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

S : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mde bulunan Ä±sÄ± sayacÄ±nda okunan deÄŸer

St : Binada bulunan bÃ¼tÃ¼n baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerdeki Ä±sÄ± sayaÃ§larÄ±ndan okunan

deÄŸerlerin toplamÄ±

A : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n kapalÄ± kullanÄ±m alanÄ± (m2)

At : Binadaki baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin kapalÄ± kullanÄ±m alanlarÄ± toplamÄ± (m2).

(4) MerkezÃ® sÄ±hhÃ® sÄ±cak su sistemlerinde toplam sÄ±hhÃ® sÄ±cak su giderleri, kullanÄ±cÄ±larÄ±n Ã¶lÃ§Ã¼len sÄ±cak su tÃ¼ketimlerine gÃ¶re paylaÅŸtÄ±rÄ±lÄ±r.

(5) MerkezÃ® sÄ±hhÃ® sÄ±cak su sistemlerinin sÄ±hhÃ® sÄ±cak su giderleri, aÅŸaÄŸÄ±daki ÅŸekilde paylaÅŸtÄ±rÄ±lÄ±r.

a) SÄ±hhÃ® sÄ±cak su Ã¼retimini saÄŸlayan Ä±sÄ±tma sisteminin, merkezÃ® Ä±sÄ±tma sisteminden baÄŸÄ±msÄ±z olmasÄ± ve sÄ±cak su sayaÃ§larÄ±nÄ±n kullanÄ±lmasÄ± halinde hesaplama:

M : BinanÄ±n toplam sÄ±cak su tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

P : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n toplam tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

S : BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mde bulunan sÄ±cak su sayacÄ±nda okunan deÄŸer (litre)

St : Binada bulunan bÃ¼tÃ¼n baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerdeki sÄ±cak su sayaÃ§larÄ±ndan okunan deÄŸerlerin toplamÄ± (litre).

b) BinanÄ±n toplam sÄ±hhÃ® sÄ±cak su tÃ¼ketim maliyetinin (M) hesaplanmasÄ±nda, sÄ±hhÃ® sÄ±cak su Ã¼retimini saÄŸlayan Ä±sÄ±tma sistemi, merkezÃ® Ä±sÄ±tma sistemine baÄŸÄ±mlÄ± olduÄŸu durumda; merkezÃ® Ä±sÄ±tma sisteminin payÄ± merkezÃ® sÄ±hhÃ® sÄ±cak su sisteminin tÃ¼ketimi Ã§Ä±kartÄ±ldÄ±ktan sonra kalan bÃ¼tÃ¼n tÃ¼ketim miktarÄ±dÄ±r. MerkezÃ® sÄ±hhÃ® sÄ±cak su sisteminin yakÄ±t tÃ¼ketim miktarÄ± (By);

ÅŸeklinde hesaplanÄ±r. Bu durumda binanÄ±n toplam sÄ±hhÃ® sÄ±cak su tÃ¼ketim tutarÄ± (M);

M = By x F (TL)

ÅŸeklinde hesaplanÄ±r.

Burada;

F : YakÄ±t birim fiyatÄ± (TL)

By : MerkezÃ® sÄ±cak su yakÄ±t tÃ¼ketim miktarÄ± (katÄ± ve sÄ±vÄ± yakÄ±tlar iÃ§in kg, gaz yakÄ±tlar iÃ§in m3 olarak alÄ±nÄ±r.)

M : BinanÄ±n toplam sÄ±cak su tÃ¼ketim tutarÄ± (TL)

V : TÃ¼ketilen sÄ±cak su hacmi (litre)

tw : SÄ±cak su sÄ±caklÄ±ÄŸÄ± (Â°C)

HU : TÃ¼ketilen yakÄ±tÄ±n alt Ä±sÄ±l deÄŸeri (katÄ± ve sÄ±vÄ± yakÄ±tlar iÃ§in kcal/kg, gaz yakÄ±tlar iÃ§in kcal/m3 olarak Hu deÄŸerleri yakÄ±tÄ± saÄŸlayan kuruluÅŸlardan alÄ±nÄ±r.)

Gider paylaÅŸÄ±mÄ±nÄ±n farklÄ± hesaplandÄ±ÄŸÄ± haller

MADDE 9 â€“ (1) Ã–n Ã¶demeli Ä±sÄ± sayacÄ± sistemi kullanÄ±lmasÄ± hallerinde; 5 inci maddenin yedinci fÄ±krasÄ± ile 8 inci madde uygulanmayabilir.

(2) Jeotermal kaynaklÄ± Ä±sÄ±tma sistemine dahil binalarda, bina ana Ä±sÄ± sayacÄ± ile baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m sÃ¼zme Ä±sÄ± sayaÃ§larÄ± kullanÄ±lmasÄ± halinde, bina Ä±sÄ±tma ortak gider tutarÄ±; ana Ä±sÄ± sayacÄ± ile baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m Ä±sÄ± sayaÃ§larÄ± toplamÄ± arasÄ±ndaki farkÄ±n baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kapalÄ± kullanÄ±m alanlarÄ± oranÄ±nda baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlere paylaÅŸtÄ±rÄ±lmasÄ± suretiyle hesaplanÄ±r.

DÃ–RDÃœNCÃœ BÃ–LÃœM

YetkilendirilmiÅŸ KuruluÅŸlarÄ±n Ã–zellikleri

YetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketleri ve bÃ¶lgesel Ä±sÄ± daÄŸÄ±tÄ±m ve satÄ±ÅŸ ÅŸirketleri

MADDE 10 â€“ (1) (DeÄŸiÅŸik:RG-8/7/2019-30825 MÃ¼kerrer) Ã–lÃ§Ã¼m ve gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenleyecek ÅŸirketin aÅŸaÄŸÄ±daki ÅŸartlarÄ± taÅŸÄ±masÄ± gerekmektedir:

a) Åirketin Ticaret veya Sanayi OdasÄ± sicil kaydÄ± olmasÄ±.

b) TÃ¼rk Ticaret Sicili Gazetesinde, ÅŸirketin faaliyet konularÄ± arasÄ±nda Ä±sÄ± veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak suya iliÅŸkin cihaz ve ekipmanlarÄ±nÄ±n satÄ±ÅŸÄ±, projelendirilmesi, kurulumu ve uygulamasÄ± ile Ä±sÄ±tma enerjisi ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su tÃ¼ketimlerinin aylÄ±k veya belirli dÃ¶nemlerde Ã¶lÃ§Ã¼lmesi ve Ä±sÄ±tma ve sÄ±hhÃ® sÄ±cak su giderlerinin kullanÄ±cÄ±lara paylaÅŸtÄ±rÄ±lmasÄ± konularÄ±nÄ±n yer almasÄ±.

c) Åirketin, en az 1000 baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±sÄ±na ait Ä±sÄ± gider paylaÅŸÄ±m cihazlarÄ±nÄ±n bir aylÄ±k tÃ¼ketim deÄŸerlerini en fazla 5 iÅŸ gÃ¼nÃ¼ iÃ§inde okuyup, Ä±sÄ± gider paylaÅŸÄ±m bilgilerini bina yÃ¶neticisi, bina sahibi veya enerji yÃ¶neticisine teslim edebilir kabiliyette olmasÄ±.

Ã§) Åirketin, bina Ä±sÄ±tma gider paylaÅŸÄ±mÄ± hizmeti kapsamÄ±nda baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ±na yÃ¶nelik tespit edilen, Ã¶lÃ§Ã¼len verileri en az 5 yÄ±l sÃ¼re ile dijital ortamda veri kaybÄ±na imkan vermeyecek ÅŸekilde saklayacak imkana sahip olmasÄ±.

d) Åirketin, bÃ¼nyesinde en az bir adedi makine mÃ¼hendisi olmak Ã¼zere, Ã¼niversitelerin mÃ¼hendislik fakÃ¼ltelerinden mezun olan en az Ã¼Ã§ adet teknik personel ile Ã¶lÃ§Ã¼m ve gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenleyecek kadar eÄŸitimli bir personel bulunmasÄ±.

(2) Åirket tarafÄ±ndan yetki belgesi mÃ¼racaatÄ± yapÄ±lmasÄ±nÄ± mÃ¼teakip, BakanlÄ±ÄŸÄ±n gÃ¶revlendireceÄŸi heyet tarafÄ±ndan, kuruluÅŸun faaliyet gÃ¶stereceÄŸi ofis ve kuruluÅŸun asgari ÅŸartlarÄ± taÅŸÄ±yÄ±p taÅŸÄ±madÄ±ÄŸÄ± hakkÄ±nda bir rapor dÃ¼zenlenir. Yetki belgesi verilmesi safhasÄ±nda bu rapor dikkate alÄ±nÄ±r. Rapor hazÄ±rlanÄ±rken, Ã§alÄ±ÅŸanlara ait uygun Ã§alÄ±ÅŸma ortamlarÄ±nÄ±n, dÃ¼zenli arÅŸiv bÃ¶lÃ¼mÃ¼nÃ¼n ve proje bÃ¶lÃ¼mÃ¼nÃ¼n bulunup bulunmadÄ±ÄŸÄ± gÃ¶z Ã¶nÃ¼ne alÄ±nÄ±r.

(3) Åirket, yetki belgesini aldÄ±ktan sonra, ISO 9001: 2000 Kalite YÃ¶netim Sistemiâ€™ne sahip olduÄŸunu gÃ¶steren belgeyi en geÃ§ 18 ay iÃ§erisinde alarak onaylÄ± Ã¶rneÄŸini BakanlÄ±ÄŸa sunar. Bu sÃ¼re sonunda BakanlÄ±ÄŸÄ±n yazÄ±lÄ± talebine raÄŸmen, Kalite YÃ¶netim Sistemi ile ilgili belgenin onaylÄ± Ã¶rneÄŸini BakanlÄ±ÄŸa sunulmamasÄ± halinde, yetki belgesi iptal edilir.

(4) YetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketleri, yetkilendirildikleri il sÄ±nÄ±rlarÄ± iÃ§erisinde ticarÃ® faaliyetlerini sÃ¼rdÃ¼rÃ¼rler. YetkilendirilmiÅŸ ÅŸirket bulunmayan illerde, herhangi bir ÅŸirket yetkilendirilinceye kadar, baÅŸka bir ilde yetkilendirilmiÅŸ ÅŸirket, aynÄ± yetki belgesi ile ÅŸube aÃ§arak ticari faaliyetlerini sÃ¼rdÃ¼rebilir. YetkilendirilmiÅŸ ÅŸirket bulunmayan illerde aÃ§Ä±lan ÅŸubeler ile ilgili bilgiler faaliyete baÅŸlanÄ±lan tarihten itibaren bir ay iÃ§erisinde BakanlÄ±ÄŸa bildirilir.

(5) YetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketleri; ÅŸirkete ait hisse devrinin gerÃ§ekleÅŸmesi ve tebligat adresinde ve yukarÄ±daki fÄ±kralarda belirtilen bilgi ve belgelerden herhangi birinde deÄŸiÅŸiklik olmasÄ± halinde, durumu en geÃ§ bir ay iÃ§erisinde BakanlÄ±ÄŸa bildirir.

(6) Bu maddede belirtilen belgelerin gerÃ§eÄŸe aykÄ±rÄ± dÃ¼zenlendiÄŸinin anlaÅŸÄ±lmasÄ± halinde, dÃ¼zenleyenler veya bu tÃ¼r belgeleri kullananlar hakkÄ±nda suÃ§ duyurusunda bulunulur ve yetki belgesi verilmiÅŸ ise iptal edilir.

BEÅÄ°NCÄ° BÃ–LÃœM

Ã‡eÅŸitli ve Son HÃ¼kÃ¼mler

Ã–zel durumlar

IsÄ± ve sÄ±cak su paylarÄ± belirlenemeyen ve gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenlenemeyen haller

MADDE 11 â€“ (1) BaÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin Ä±sÄ± veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak su paylarÄ±, gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenlenmesi dÃ¶neminde bir ekipmanÄ±n arÄ±zalanmasÄ± veya benzer bir sebepten dolayÄ± doÄŸru bir ÅŸekilde Ã¶lÃ§Ã¼m yapamamasÄ± yÃ¼zÃ¼nden belirlenemiyor ise paylar, sÃ¶z konusu baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin daha Ã¶nceki benzer gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenlenen dÃ¶nemlerindeki tÃ¼ketimleri veya o gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenlenmesi dÃ¶nemindeki diÄŸer benzer baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mlerin tÃ¼ketimleri esas alÄ±narak bina yÃ¶neticisi, bina yÃ¶netim kurulu, enerji yÃ¶neticisi, bÃ¶lgesel Ä±sÄ± daÄŸÄ±tÄ±m ve satÄ±ÅŸ ÅŸirketlerince veya yetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketlerince belirlenir.

(2) Gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenleme dÃ¶nemi iÃ§erisinde baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±sÄ±nÄ±n deÄŸiÅŸmesi halinde;

a) Bina yÃ¶neticisi, bina yÃ¶netim kurulu, enerji yÃ¶neticisi, bÃ¶lgesel Ä±sÄ± daÄŸÄ±tÄ±m ve satÄ±ÅŸ ÅŸirketleri veya yetkilendirilmiÅŸ Ã¶lÃ§Ã¼m ÅŸirketlerince deÄŸiÅŸim tarihinde ara okumada bulunularak, dÃ¶nem sonunda iki ayrÄ± gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenlenir.

b) Ara okuma mÃ¼mkÃ¼n deÄŸilse veya baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±sÄ±nÄ±n deÄŸiÅŸim zamanÄ±ndan kaynaklanan veya teknik sebeplerden dolayÄ± ara okuma yapÄ±lamamÄ±ÅŸ ise, baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼mÃ¼n kullanÄ±m gÃ¼n sayÄ±sÄ±na gÃ¶re dÃ¶nem sonunda iki ayrÄ± gider paylaÅŸÄ±m belgesi dÃ¼zenlenir.

Bina ile ilgili iÅŸ ve iÅŸlemlerde YÃ¶netmeliÄŸe uygunluk

MADDE 12 â€“ (1) Yeni bina tasarÄ±mÄ±nda, mevcut binalarÄ±n proje deÄŸiÅŸikliÄŸi gerektiren esaslÄ± onarÄ±m ve tadilat projelerinde, Ä±sÄ±tma veya sÄ±hhi sÄ±cak su sistemlerine ait mekanik tesisat deÄŸiÅŸikliklerinde binanÄ±n Ã¶zelliklerine gÃ¶re bu YÃ¶netmelikte Ã¶ngÃ¶rÃ¼len esaslar gÃ¶z Ã¶nÃ¼ne alÄ±nÄ±r.

(2) BinanÄ±n;

a) Merkezi Ä±sÄ±tma ve sÄ±hhi sÄ±cak su tesisat projeleri konu ile alakalÄ± olarak diÄŸer kanunlarda yer alan hÃ¼kÃ¼mlere ve bu YÃ¶netmelikte Ã¶ngÃ¶rÃ¼len ÅŸartlara uygun deÄŸil ise, yapÄ± ruhsatÄ± verilmez.

b) Bu YÃ¶netmelikte Ã¶ngÃ¶rÃ¼len esaslara uygun projesine gÃ¶re, imalat yapÄ±lmadÄ±ÄŸÄ±nÄ±n tespit edilmesi halinde, bu eksiklikler giderilinceye kadar binaya yapÄ± kullanma izin belgesi veya Ã§alÄ±ÅŸma ruhsatÄ± verilmez.

YÃ¶netmelikte hÃ¼kÃ¼m bulunmayan ve hakkÄ±nda tereddÃ¼de dÃ¼ÅŸÃ¼len hususlar

MADDE 13 â€“ (1) Bu YÃ¶netmelikte hÃ¼kÃ¼m bulunmayan hususlar hakkÄ±nda TÃ¼rk StandardlarÄ±; TÃ¼rk StandardÄ±nÄ±n olmamasÄ± halinde, Avrupa StandardlarÄ± esas alÄ±nÄ±r. TÃ¼rk StandardlarÄ±nda veya Avrupa StandardlarÄ±nda dÃ¼zenlenmeyen hususlar hakkÄ±nda, milletlerarasÄ± geÃ§erliliÄŸi kabul edilen standardlar da kullanÄ±lÄ±r.

(2) Bu YÃ¶netmeliÄŸin uygulanmasÄ±nda tereddÃ¼de dÃ¼ÅŸÃ¼len hususlar hakkÄ±nda BakanlÄ±ktan yazÄ±lÄ± gÃ¶rÃ¼ÅŸ alÄ±narak bu gÃ¶rÃ¼ÅŸe gÃ¶re iÅŸlem yapÄ±lÄ±r.

YÃ¶netim planÄ±nÄ±n ve sÃ¶zleÅŸmelerin YÃ¶netmeliÄŸe aykÄ±rÄ± hÃ¼kÃ¼mlerinin deÄŸiÅŸtirilmesi

MADDE 14 â€“ (1) Merkezi Ä±sÄ±tma veya sÄ±hhi sÄ±cak su sistemine sahip binalarÄ±n yÃ¶netim planÄ±nÄ±n ve bÃ¶lgesel Ä±sÄ± daÄŸÄ±tÄ±m ve satÄ±ÅŸ ÅŸirketlerinin baÄŸÄ±msÄ±z bÃ¶lÃ¼m kullanÄ±cÄ±larÄ± ile yaptÄ±klarÄ± sÃ¶zleÅŸmelerin, bu YÃ¶netmeliÄŸe aykÄ±rÄ± olan hÃ¼kÃ¼mleri Ã¼Ã§ ay iÃ§inde bu YÃ¶netmeliÄŸe uygun hale getirilir.

Mevcut binalarda alÄ±nacak tedbirlerin yapÄ±m sÃ¼resi

GEÃ‡Ä°CÄ° MADDE 1 â€“ (1) Bu YÃ¶netmelik hÃ¼kÃ¼mlerinin merkezÃ® Ä±sÄ±tma veya sÄ±hhÃ® sÄ±cak su sistemine sahip mevcut binalar, inÅŸaatÄ± devam edip henÃ¼z yapÄ± kullanÄ±m izni almamÄ±ÅŸ binalar ve proje deÄŸiÅŸikliÄŸi gerektiren esaslÄ± onarÄ±mlar ile mekanik tesisat deÄŸiÅŸikliÄŸi gerektiren binalar iÃ§in uygulanabilir olan maddeleri uyarÄ±nca yapÄ±lmasÄ± gereken iÅŸ ve iÅŸlemler, bina sahibi veya yÃ¶neticisi, bina yÃ¶netim kurulu, enerji yÃ¶neticisi ile iÅŸletmecisi tarafÄ±ndan, 5627 sayÄ±lÄ± Enerji VerimliliÄŸi Kanununun 7 nci maddesinin birinci fÄ±krasÄ±nÄ±n (c) bendi ve geÃ§ici 6 ncÄ± maddesi gereÄŸince 2/5/2007 tarihi itibari ile beÅŸ yÄ±l iÃ§inde yerine getirilir.

Para birimi

GEÃ‡Ä°CÄ° MADDE 2 â€“ (1) 28/1/2004 tarihli ve 5083 sayÄ±lÄ± TÃ¼rkiye Cumhuriyeti Devletinin Para Birimi HakkÄ±nda Kanun hÃ¼kÃ¼mleri gereÄŸince tedavÃ¼lde bulunan paranÄ±n YTL (Yeni TÃ¼rk LirasÄ± ) olarak adlandÄ±rÄ±ldÄ±ÄŸÄ± sÃ¼rece, bu YÃ¶netmelikte geÃ§en TL ibareleri YTL olarak anlaÅŸÄ±lÄ±r.

YÃ¼rÃ¼rlÃ¼k

MADDE 15 â€“ (1) Bu YÃ¶netmelik yayÄ±mÄ± tarihinde yÃ¼rÃ¼rlÃ¼ÄŸe girer.

YÃ¼rÃ¼tme

MADDE 16 â€“ (1) Bu YÃ¶netmelik hÃ¼kÃ¼mlerini BayÄ±ndÄ±rlÄ±k ve Ä°skÃ¢n BakanÄ± yÃ¼rÃ¼tÃ¼r.

	YÃ¶netmeliÄŸin YayÄ±mlandÄ±ÄŸÄ± ResmÃ® Gazeteâ€™nin
	Tarihi	SayÄ±sÄ±
	14/4/2008	26847 (mÃ¼kerrer)
	YÃ¶netmelikte DeÄŸiÅŸiklik Yapan YÃ¶netmeliklerin YayÄ±mlandÄ±ÄŸÄ± ResmÃ® Gazeteâ€™lerin
	Tarihi	SayÄ±sÄ±
1	31/7/2009	27305
2	8/7/2019	30825 MÃ¼kerrer
3

Bayındırlık ve İskân Bakanlığından:

BİNALARDA ENERJİ PERFORMANSI YÖNETMELİĞİNDE

DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK

MADDE 1 – 5/12/2008 tarihli ve 27075 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliğinin 1 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, binalarda enerjinin ve enerji kaynaklarının etkin ve verimli kullanılmasına, enerji israfının önlenmesine ve çevrenin korunmasına ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.”

MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 2 nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik mevcut ve yeni yapılacak binalarda;

a) Mimari tasarım, mekanik tesisat, aydınlatma, elektrik tesisatı gibi binanın enerji kullanımını ilgilendiren konularda bina projelerinin ve enerji kimlik belgesinin hazırlanmasına ve uygulanmasına ilişkin hesaplama metotlarına, standartlara, yöntemlere ve asgari performans kriterlerine,

b) Enerji kimlik belgesi düzenlenmesi, bina kontrolleri ve denetim faaliyetleri için yetkilendirmelere,

c) Enerji ihtiyacının, kojenerasyon sistemi ve yenilenebilir enerji kaynaklarından karşılanmasına,

ç) Ülke genelindeki bina envanterinin oluşturulmasına ve güncel tutulmasına, toplumdaki enerji kültürü ve verimlilik bilincinin geliştirilmesine yönelik eğitim ve bilinçlendirme faaliyetlerine,

d) Korunması gerekli kültür varlığı olarak tescil edilen binalarda, enerji verimliliğinin artırılmasına yönelik önlemler ve uygulamalar ile ilgili, Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun görüşünün alınarak bu görüş doğrultusunda yapının özelliğini ve dış görüntüsünü etkilemeyecek biçimde enerji verimliliğini arttırıcı uygulamaların yapılmasına

ilişkin iş ve işlemleri kapsar.

(2) Sanayi alanlarında üretim faaliyetleri yürütülen binalar, planlanan kullanım süresi iki yıldan az olan binalar, toplam kullanım alanı 50 m2’nin altında olan binalar, seralar, atölyeler ve münferit olarak inşa edilen ve ısıtılmasına ve soğutulmasına gerek duyulmayan depo, cephanelik, ardiye, ahır, ağıl gibi binalar bu Yönetmeliğin kapsamı dışındadır.”

MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 3 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 18/4/2007 tarihli ve 5627 sayılı Enerji Verimliliği Kanununun 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (ç) ve (d) bentleri ile 13/12/1983 tarihli ve 180 sayılı Bayındırlık ve İskân Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 30/A numaralı maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (f), (j), (ş) ve (jj) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, (ı), (k), (l), (n), (t), (cc), (ee) ve (ff) bentleri yürürlükten kaldırılmış ve aynı fıkraya aşağıdaki (ll), (mm), (nn), (oo), (öö), (pp), (rr), (ss), (şş) bendleri eklenmiştir.

“f) Bina yöneticisi: Kat Mülkiyeti Kanununa göre atanmış veya seçilmiş veya belirlenmiş olan ve bina yönetimini sağlayan kişiyi,

j) Enerji kimlik belgesi vermeye yetkili kuruluşlar: Yeni tasarlanan binalar için; binanın tasarımında görev alan yetkili mimar ve mühendisleri, mevcut binalar için enerji verimliliği danışmanlık şirketlerini,

ş) İşletmeci kuruluş: Mekanik ve elektrik sistemlerinin çalışmasından sorumlu kuruluşu,”

“jj) Yıllık sıhhi sıcak su enerjisi ihtiyacı: Sıcak su temini için bir yıl içerisinde harcanan net ısı enerjisi miktarını,

ll) BEP-TR: Enerji kimlik belgelerinin düzenlenmesi için kullanılan ve Bakanlık internet adresinden erişim sağlanan yazılım programını,

mm) Binalarda enerji verimliliği: Binalarda yaşam standardı ve hizmet kalitesinin düşmesine sebebiyet vermeksizin enerji tüketiminin azaltılmasını,

nn) Birincil enerji tüketimi: Son kullanıcı tarafından binasında veya bağımsız bölümünde katı, sıvı veya gaz yakıtlardan elde edilen enerji ile tüketilen elektrik enerjisinin üretilmesi ve dağıtılması safhalarında tüketilen enerjilerle birlikte toplam tüketimlerini,

oo) Denetim yapacak kurum ve kuruluşlar: Enerji kimlik belgesine göre binanın enerji tüketen ekipmanlarının, ilgili raporlarda belirtilen periyotlarda ilgili standartlarda belirtilen ve sistemin gerektirdiği periyodik kontrole, teste ve bakıma tabi tutulup tutulmadığının denetlenmesini yapacak olan ve Bakanlık tarafından yetkilendirilmiş kurum veya kuruluşları,

öö) Genel aydınlatma: Bir hacmin tamamında belirli kriterler kapsamında, aydınlatmada vurgu, yönlendirme ve farklı aydınlık seviyesine gerek olan kısmi bölge gibi özel ihtiyaçlar dikkate alınmaksızın talepleri karşılamak amacıyla yapılan aydınlatmayı,

pp) Güvenlik aydınlatması: Gece şartlarında bina çevresinin güvenlik açısından kontrolün ve gözetimin daha kolay yapılmasını sağlamak amacıyla yapılan çevre aydınlatmasını,

rr) Kullanım alanı: Binanın inşa edilen ve kullanılabilen tüm bölümlerinin; duvarlar, kolonlar, ışıklıklar, giriş holleri, açık çıkmalar, hava bacaları, saçaklar, tesisat galerileri ve katları, ticari amaçlı olmayan ve binanın kendi ihtiyacı için otopark olarak kullanılan bölüm ve katlar, yangın merdivenleri, asansörler, tabii zemin terasları, kalorifer dairesi, kömürlük, sığınak, su deposu ve hidrofor dairesi çıktıktan sonraki alanı,

ss) Önemli tadilat: Binada cephe, mekanik ve elektrik tesisatı gibi enerji tüketimini etkileyen konularla ilgili toplam tadilat maliyetinin, binanın emlak vergisine esas değerinin % 25’ini aştığı tadilatları,

şş) Yapı inşaat alanı: Işıklıklar hariç olmak üzere, bodrum kat, asma kat ve çatı arasında yer alan mekanlar ve ortak alanlar dahil yapının inşa edilen bütün katlarının alanını”

MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci, dördüncü ve beşinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddeye aşağıdaki altıncı ve yedinci fıkralar eklenmiştir.

“(1) Yeni bina tasarımında, mevcut binaların proje değişikliği gerektiren önemli tadilat projelerinde, mekanik ve elektrik tesisat değişikliklerinde binanın özelliklerine göre bu Yönetmelikte öngörülen esaslar göz önüne alınır.”

“(4) Bu Yönetmelikte tanımlanmamış olan ve açıklık gereken hususlar hakkında, Ek-8a’da verilen Türk Standartlarının güncel halleri, bu standartların olmaması halinde ise, Ek-8b’de verilen Avrupa Standartlarının güncel halleri esas alınır.

(5) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında proje, yapım, denetim ve diğer konularda tereddüde düşülen hususlar hakkında Bakanlığın görüşü alınır.

(6) Mevcut binaların, dış cephe duvarlarında ısı yalıtımı, ısıtma sisteminde kazan değişikliği, ferdi ve merkezi ısıtma sistemleri arasında dönüşüm yapılması, merkezi soğutma sistemi kurulması, kojenerasyon sistemi kurulması veya yenilenebilir enerji kaynaklarından elektrik üretilmesi ile ilgili konularda tadilat yapılması halinde, bu Yönetmelik hükümleri doğrultusunda uygulama projesi hazırlanır ve yapı kullanım izni veren ilgili idare tarafından onaylanır ve uygulanması sağlanır.

(7) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında, Avrupa Birliği mevzuatına uyum ile birlikte bu uyum kapsamında Avrupa Birliği ülkelerindeki binalarda asgari enerji performansı uygulamalarının bu Yönetmeliğe yansıtılması doğrultusunda gerekli değişikliklerin yapılması esastır.”

MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (ğ) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“ğ) Binanın yapılmasında, kullanılmasında ve enerji kimlik belgesi düzenlenmesinde görev alan müşavir, danışman, proje kontrolü yapan gerçek veya tüzel kişiler, enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşlar, denetleme kuruluşları ve işletme yetkilileri, görevli, yetkili ve sorumludur.”

MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin ikinci fıkrasının (a), (b), (c) ve (ç) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“a) Binaların ve iç mekânların yönlendirilmesinde, güneş, rüzgâr, nem, yağmur, kar ve benzeri meteorolojik veriler dikkate alınarak oluşturulan mimari çözümler aracılığı ile istenmeyen ısı kazanç ve kayıpları asgari düzeyde tutulur.

b) Bina içerisinde sürekli kullanılacak yaşam alanları, güneş ısısı ve ışığı ile doğal havalandırmadan en uygun derecede faydalanacak şekilde yerleştirilir.

c) Mimari uygulama projesi ve sistem detaylarının, ısı yalıtım projesindeki bütün malzemeler ve nokta detayları ile bütünlük sağlaması, ısı yalıtımında sürekliliği sağlayacak şekilde, çatı-duvar, duvar-pencere, duvar-taban ve taban-döşeme-duvar bileşim detaylarını ihtiva etmesi gerekir.

ç) Binanın yapılacağı yere ilişkin olarak yenilenebilir enerji kaynak kullanılması imkânlarının araştırılması ile oluşturulacak raporlar, mimari çözümlerde öncelikle dikkate alınır.”

MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin üçüncü, beşinci ve altıncı fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

“(2) Isı kaybeden düşey dış yüzeylerinin toplam alanının % 60’ı ve üzerindeki oranlarda camlama yapılan binalarda pencere sisteminin ısıl geçirgenlik katsayısının (Up) 2,1 W/m2K’den büyük olmayacak şekilde tasarımlanması ve diğer ısı kaybeden bölümlerinin ısıl geçirgenlik katsayılarının TS 825 Standardında tavsiye edilen değerlerden % 25 daha küçük olmasının sağlanması durumunda, bu binalar TS 825 Standardına uygun olarak kabul edilir. Söz konusu binalar için ısı yalıtım projesi ve hesaplamalar TS 825 Standardında tanımlanan usul ve esaslara göre yapılır. Bu hesaplamalar içerisinde bu fıkrada belirtilen şartların yerine getirildiğinin ayrıca gösterilmesi gerekir. Ayrıca, yaz aylarındaki istenmeyen güneş enerjisi kazançları için tasarım sırasında tedbirler alınır.”

MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin beşinci fıkrası ve sekizinci fıkrasının (b) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, altıncı fıkrası yürürlükten kaldırılmıştır.

“(5) Binanın bağımsız bölümleri arasındaki duvar, taban ve tavan gibi yapı elemanlarında, R direnci en az 0,80 m2K/W olacak şekilde yalıtım uygulanır.”

“b) Birinci fıkra hükümleri çerçevesinde beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değerlerinin TS 825 Ek-E’deki değerlerden daha küçük olması ve bu değerin hesaplamalarda kullanılmak istenilmesi halinde, beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değerlerinin hesaplamalarda kullanılabilmesi için, Bakanlıkça bu amaç için özel olarak görevlendirilmiş bir kuruluş tarafından, malzemenin beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değerlerinin belgelendirilmesi şarttır. Eğer bu belgelendirme yapılmamış ise, hesaplamalarda, söz konusu malzemenin beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değeri yerine TS 825 Ek-E’deki değerleri alınır. Görevlendirilmiş kuruluşun çalışma usul ve esasları Bakanlıkça belirlenir.”

MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin ikinci fıkrasının (a) ve (c) bentleri ile dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

“(1) Binaların ısıtma, soğutma, havalandırma ve klima gibi enerji kullanımını etkileyen tesisatlarında kullanılan borular, kollektörler ve bağlantı malzemeleri, vanalar, havalandırma ve iklimlendirme kanalları, sıhhi sıcak su üreticileri ve depolama üniteleri, yakıt depoları ve diğer mekanik tesisat ekipmanları, ısı köprüsüne yol açmayacak şekilde ve yüzey sıcaklığı ile iç ortam sıcaklığı arasında 5°C’den fazla fark ve yüzeyde yoğuşma olmayacak şekilde yalıtılır.”

MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“MADDE 12 – (1) Binalarda, derzler de dâhil olmak üzere, ısı geçişinin olabileceği yüzeylerde, kesitlerde ve/veya şaftlarda sürekli hava geçirmeyecek şekilde sızdırmazlık sağlayacak ve hava geçişine engel olacak uygun malzemeler kullanılır. Binalarda iç hava kalitesini bozmayacak şekilde gerekli kontrollü temiz hava girişi sağlanır.

(2) Bina sızdırmazlık hesaplarında bina kat sayısına bağlı olarak; dış pencerelerden, balkon kapılarından ve çatı pencerelerinden kaynaklanan sızıntılar için TS EN 12207 Standardında verilen derz geçirgenlik değerleri kullanılır. Mekanik havalandırma sistemi bulunan yalıtımlı binalarda, iç ve dış ortamlar arasında 50 Pascal basınç farkı için hesaplarda kullanılacak hava değişim sayıları TS EN 13465 Standardından alınır.”

MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin üçüncü, dördüncü, beşinci, altıncı, sekizinci, onikinci ve onüçüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddenin onbirinci, ondördüncü ve onbeşinci fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

“(3) Yeni binalarda; yapı ruhsatına esas olan toplam kullanım alanının 2.000 m2 ve üstünde olması halinde merkezi ısıtma sistemi yapılır.

(4) Kullanım alanı 250 m2 ve üstünde olan bireysel ısıtma sistemine sahip gaz yakıt kullanılan binalarda bağımsız bölümlerde veya müstakil binalarda; yoğuşmalı tip ısıtıcı cihazlar veya entegre ekonomizerli cihazlar kullanılır.

(5) Merkezi ısıtma sistemi ile ısıtılan binaların bağımsız bölümlerindeki hacimlerinde sıcaklık kontrol ekipmanları ile ısı merkezinde iç ve/veya dış hava sıcaklığına bağlı kontrol ekipmanları kullanılır.

(6) Merkezi ısıtma sistemli binaların bağımsız bölümlerinde sıcaklık kontrol ekipmanlarının kullanılması durumunda, ısıtma tesisatı pompa grupları zamana, basınca veya akışkan debisine göre değişken devirli seçilir.”

“(8) Merkezi ısıtma sistemine sahip binalardaki ısıtma sistemi bacası kesit alanı ve yüksekliği; atık gaz kütlesi, atık gaz sıcaklığı ve gerekli atık gaz basıncına göre TS 11389 EN 13384-1, TS 11388 EN 13384-2 standartlarındaki metotlara uygun olarak hesaplanarak bulunur. Hermetik veya yarı hermetik doğalgazlı cihazlarda, üretici firma sistem sertifikasyonlarındaki değerler esas alınır.”

“(12) Merkezi ısıtma sistemlerinde kullanılacak sıvı veya gaz yakıtlı cebri üflemeli brülörlü yakma sistemlerinde;

a) Sıvı yakıtlı cebri üflemeli brülörler kullanılması halinde;

1) 100 kW’a kadar ısıtma sistemi kapasitesine sahip sistemlerde tek kademeli ancak hava emiş damperi servo motor kontrollü, iki kademeli veya oransal kontrollü,

2) 100 kW-1200 kW ısıtma sistemi kapasitesine sahip sistemlerde iki kademeli veya oransal kontrollü, 1200 kW ve üstü kapasiteye sahip sistemlerde sadece oransal kontrollü,

3) 3000 kW üstü sistemlerde baca gazı oksijen kontrol sistemine sahip

brülörler kullanılır.

b) Gaz yakıtlı cebri üflemeli brülörler kullanılması halinde;

1) 100 kW’a kadar ısıtma sistemi kapasitesine sahip sistemlerde tek kademeli ancak hava emiş damperi servo motor kontrollü, iki kademeli veya oransal kontrollü,

2) 100 kW-600 kW ısıtma sistemi kapasitesine sahip sistemlerde iki kademeli veya oransal kontrollü 600 kW ve üstü kapasiteye sahip sistemlerde sadece oransal kontrollü,

3) 3000 kW üstü sistemlerde baca gazı oksijen kontrol sistemine sahip

brülörler kullanılır.

(13) 500 kW ve üstü kapasiteye sahip kazanların kullanıldığı sistemlerde su yumuşatma veya şartlandırma veya her iki sistem birlikte kurulur.”

MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları yürürlükten kaldırılmış ve aynı maddeye aşağıdaki sekizinci ve dokuzuncu fıkralar eklenmiştir.

“(1) Isıtma merkezinde yakıt türüne göre gerekli olan temiz havanın sağlanması ve egzost havasının atılabilmesi için gerekli havalandırmanın sağlanması gerekir.

(2) Sıvı, gaz ve katı yakıtlı merkezi ısıtma sistemlerinde her işletme döneminin başlangıcında ve yılda en az bir kez olmak üzere baca gazı analizi ve sistem bakımı yaptırılır. Sistem performansını da ihtiva eden bir rapor hazırlanarak gerektiğinde ilgili mercilere sunulmak üzere saklanır.

(3) Merkezi ısıtma sistemlerinde, baca gazı sıcaklığının işletmeci veya yönetici tarafından izlenebilmesi için kalibrasyonu yapılmış baca gazı termometresi kullanılır.”

“(8) Atık gaz ile ısı kaybı sınır değerleri, 13/1/2005 tarihli ve 25699 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Isınmadan Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğinde belirtilen sınır değerleri aşamaz.

(9) Merkezi ısıtma sistemine sahip binalarda ısıtılan mahallerin iç ortam sıcaklığı 15°C’nin altına düşmeyecek şekilde tedbir alınır.”

MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin üçüncü ve dördüncü fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

“(1) Soğutma ihtiyacı 250 kW’dan büyük olan konut dışı binalarda merkezi soğutma sistemi tasarımları yapılır.”

MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin ikinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddenin üçüncü, altıncı, yedinci, sekizinci ve dokuzuncu fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

“(2) İçerisinde insan bulunan ve ısıtma döneminde içeri üflenen havanın nemlendirilmesi öngörülmüş binalarda, üflenen havanın mutlak nemini 1 kilogram kuru hava için 10 gram veya daha az düzeyde ayarlayabilen kalibrasyonu akredite edilmiş bir kuruluş tarafından yapılmış kontrol cihazı kullanılır.”

“(4) Konut dışı amaçlı kullanılan binalarda;

a) Bir mekânındaki özel mekanik havalandırma sistemi, mekânda insanların bulunmadığı zamanlarda mekânın minumum iç hava kalitesini sağlayacak şekilde otomatik sistem ile donatılır.

b) İklimlendirme sistemlerinde oda sıcaklığı ayar düzenekleri kullanılır.

c) Mahal bazında değişken hava debisi kontrolü yapılan iklimlendirme sistemlerinde, sisteme bağlı fanların değişken debili olması sağlanır.”

MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin üçüncü ve dördüncü fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

MADDE 18 – Aynı Yönetmeliğin 19 uncu maddesinin birinci, üçüncü, beşinci, sekizinci, dokuzuncu ve onuncu fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin altıncı ve yedinci fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

“(1) Binalarda sıhhi sıcak su sistemlerinin düzenlenmesi hususunda TS EN 14336’ya uyulur.”

“(3) Yapı ruhsatına esas olan kullanım alanı 2000 m2’nin üzerindeki oteller, hastaneler, yurtlar gibi konaklama amaçlı konut harici binalar ile spor merkezlerinde merkezi sıhhi sıcak su sisteminin planlanması şarttır.”

“(5) Merkezi kullanım sıhhi sıcak su hazırlama amaçlı planlanan ve sıcak su depolanan sistemlerde, sıhhi sıcak suyun sıcaklığı 60°C geçmeyecek tasarımlar yapılır. Ancak lejyonella etkisi olmaması için depolanan sıhhi sıcak su sistemlerinde en az haftada 1 saat boyunca su sıcaklığı en az 60°C sıcaklıkta tutulur.”

“(8) Merkezi sıhhi sıcak su hazırlama sistemlerinde merkezi plakalı eşanjör kullanılması durumunda, depolama sistemi olarak akümülasyon tankı kullanılır.

(9) Merkezi sıhhi sıcak su sistemlerinde, duvar içinde kalan tesisat da dahil olmak üzere cihaz, depo ve dağıtım hatları yüzey sıcaklığı ortam sıcaklığının 5°C üzerine çıkmayacak şekilde yalıtılır ve her yıl bina işletmecisi tarafından kontrol ettirilerek raporlanır.

(10) Sıhhi sıcak suyun ısı kapasitesi minimum kazan modülasyon çalışma alt sınırının altında kalması halinde yaz kullanımına yönelik ayrı bir sıcak su kazanı tesis edilir.”

MADDE 19 – Aynı Yönetmeliğin 20 nci maddesinin birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü, altıncı ve sekizinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“(1) Sıvı ve gaz yakıtlı kazanlarda yanma kontrolü için otomatik kontrol sistemleri tesis edilir.

(2) Merkezi ısıtma, iklimlendirme ve/veya soğutma sistemine sahip binalar, her odanın sıcaklığını ayrı ayrı düzenleyecek otomatik cihazlarla donatılır. Konut olarak kullanılan binalar hariç olmak üzere binalarda, birbirinden ayrı mekânların farklı iç sıcaklıklara ayarlanabilmesine imkân sağlayacak merkezi otomatik kontrol sistemi kurulur.

(3) Merkezi ısıtma sistemine sahip konut olarak kullanılan binalarda cihazlar, en az gidiş suyu kontrolü ve dış hava kompanzasyonu yapacak otomatik kontrol sistemleri ile donatılır.

(4) Merkezi iklimlendirme sistemi olan binalarda, ayarlanan değerleri kontrol edecek otomatik kontrol sistemi bulunması şarttır. Ticari binalarda bu cihazların, ayar değerlerine çekilmesinin yanında zamana göre de kontrol edebilmesi gerekir.”

“(6) 10.000 m2’nin üzerinde olan ve merkezi ısıtma, soğutma, iklimlendirme sistemi ve aydınlatma sistemleri birlikte bulunan binalarda bilgisayar kontrollü bina otomasyon sistemi tesis edilir.”

“(8) Yeni yapılacak binalarda aydınlatma, ısıtma, soğutma ve sıhhi sıcak su ihtiyacı için kullanılan enerjilerin ayrı ayrı ölçülmesine imkân sağlayacak tasarımlar yapılır ve buna uygun ölçüm ve izleme sistemleri tesis edilir.”

MADDE 20 – Aynı Yönetmeliğin 21 inci maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi, üçüncü, dördüncü, beşinci, altıncı, yedinci, sekizinci ve dokuzuncu fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddeye aşağıdaki onuncu, onbirinci ve onikinci fıkralar eklenmiştir.

“a) Erişimi kolay el ile kontrol edilen anahtarlardan,”

“(3) Çalışma saatleri boyunca devamlı aydınlatma gerektiren binalarda zaman ayarlı veya gün ışığı ile bağlantılı foto elektrikli anahtarlar kullanılır.

(4) Binalarda kullanılan genel aydınlatma lambalarının özellikleri EK-2’de verilen tabloya göre olur.

(5) Konut amaçlı kullanılan binalar dışındaki diğer binalarda, içerisinde insan bulunduğu zamanlarda dâhi; idari personelin yetkisinde olan her türlü mahallin, aydınlatmanın açılmasına ve kapatılmasına imkân veren bir cihaza sahip olması gerekir. Bu cihaz, söz konusu mekân içerisinde yer almıyor ise, mekândaki aydınlatma durumunun kumanda noktasından görülmesine imkân vermesi gerekir. Sportif amaçlı ve çok amaçlı salonlar gibi farklı aydınlatma seviyelerinin söz konusu olduğu, en az iki ve daha çok farklı kullanım mahallerinin bulunduğu binalarda, temel aydınlatma seviyesini yalnızca yetkili personelin artırmasına imkân verecek biçimde tedbirler alınır.

(6) Aynı mekân içerisinde, bir pencere boşluğuna 5 metreden daha yakın olan yapay aydınlatmalı noktalarının her birindeki toplam kurulu güç 200 W’ı aştığında, bu noktalar diğer aydınlatma noktalarından bağımsız olarak kumanda edilir.

(7) Doğal aydınlatma yeterli olduğunda, zaman ayarlı veya insan mevcudiyetini algılayan cihaz ile yapay aydınlatmanın otomatik olarak devreye girmemesi gerekir.

(8) Binalarda elektrik enerjisinin verimli kullanılması amacıyla;

a) Özel durumlar olmadıkça akkor flamanlı lambaların kullanılmaması, renk sıcaklığının önemli olmadığı durumlarda A ve B sınıfı elektronik balastlı tüp biçimli fluoresan, kompakt tip fluoresan veya sodyum buharlı lambaların tercih edilmesi,

b) Enerji tüketimi yüksek olan dekoratif aydınlatma gereçlerinin genel aydınlatma amaçlı kullanılmaması,

c) Çalışma alanlarında yeterli aydınlık seviyesini sağlayacak armatür seçiminin ve dağılımının yapılması,

ç) Yapılabilirliği uygun olan mekânlarda, hareket, ısı veya ışık duyarlı ekipmanların kullanılması, özellikle merdiven boşluklarında ve çalışma ortamlarında bulunan tuvalet, lavabo, koridor gibi mekânlarda sensörlü lambaların kullanılması ve gereksiz kullanımların önüne geçilmesi,

d) Daha az sayıda armatür ve dolayısıyla daha az elektrik tüketimiyle istenen aydınlık seviyelerine ulaşmayı sağlayacağı için, açık renk mobilya ve duvar renkleri tercih edilmesi,

e) Armatürlerin verimlerini ve odalardaki aydınlık seviyesini artırmak için aydınlatma gereçlerinin periyodik olarak temizlenmesi

gerekir.

(9) Konut harici binaların aydınlatma enerjisi ihtiyacı belirlenirken binanın iç aydınlatma yüküne ilaveten, güvenlik aydınlatması hariç olmak üzere, binanın dış aydınlatma yükü de dikkate alınır.

(10) Farklı aydınlatma seviyelerinin söz konusu olduğu mahallerin bulunduğu konut amaçlı kullanılan binalar dışındaki binalarda, asgari aydınlatma seviyesini yalnızca yetkili personelin artırmasına imkân verecek sistemler tesis edilir.

(11) Binaların elektrik tesisatı, 4/11/1984 tarihli ve 18565 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Elektrik İç Tesisleri Yönetmeliğine ve ilgili mevzuat hükümlerine göre projelendirilir ve uygulanır.

(12) Konut harici binaların elektrik sistemlerinde; konu ile ilgili yönetmeliklere uygun olarak merkezi ve/veya lokal düzeyde güç kompanzasyonu yapılır.”

MADDE 21 – Aynı Yönetmeliğin onuncu bölümünün başlığı “Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Kullanımı, Isı Pompası ve Kojenerasyon Sistemleri” şeklinde değiştirilmiştir.

MADDE 22 – Aynı Yönetmeliğin 22 nci maddesinin başlığı ve birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddenin ikinci, üçüncü, dördüncü, altıncı ve yedinci fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.

“Yenilenebilir enerji kaynaklarının, ısı pompası, kojenerasyon ve mikrokojenerasyon sistemlerinin kullanımı”

“(1) Yeni yapılacak olan ve yapı ruhsatına esas kullanım alanı yirmibin metrekarenin üzerinde olan binalarda ısıtma, soğutma, havalandırma, sıhhi sıcak su, elektrik ve aydınlatma enerjisi ihtiyaçlarının tamamen veya kısmen karşılanması amacıyla, yenilenebilir enerji kaynakları kullanımı, hava, toprak veya su kaynaklı ısı pompası, kojenerasyon ve mikrokojenerasyon gibi sistem çözümleri tasarımcılar tarafından projelendirme aşamasında analiz edilir. Bu uygulamalardan biri veya birkaçı, Bakanlık tarafından yayımlanan birim fiyatlar esas alınmak suretiyle hesaplanan, binanın toplam maliyetinin en az yüzde onuna karşılık gelecek şekilde yapılır.”

MADDE 23 – Aynı Yönetmeliğin onbirinci bölümünün başlığı “İşletme, Periyodik Bakım ve Denetim” şeklinde değiştirilmiştir.

MADDE 24 – Aynı Yönetmeliğin 24 üncü maddesinin başlığı ile birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddeye aşağıdaki dördüncü fıkra eklenmiştir.

“İşletme ve periyodik bakım”

“(1) Binanın enerji kullanan sistemlerinin işletmecisi, Bakanlık tarafından belirlenecek usûl ve esaslara göre ilgili meslek odaları tarafından düzenlenecek olan eğitimlere katılarak belge alır.

(2) Bu Yönetmelik kapsamında binanın enerji performansını etkileyen mimari, mekanik, elektrik ve aydınlatma gibi sistemlerin verimlilikleri ile ilgili konularda yapılması gerekli bakımlar, testler ve bunların peryotları, ilgili idare tarafından onaylanmak üzere tasarım aşamasında hazırlanan raporda tanımlanır. Bu testlerin zamanında ve uygun şekilde yapılmasından ve binanın tasarım aşamasındaki enerji performansının altına inmeyecek şekilde işletilmesi için gerekli bakım ve onarım ve tadilatların yapılmasından bina sahibi, yöneticisi, yönetim kurulu ve/veya enerji yöneticisi sorumludur.

(3) Periyodik bakımlar kapsamında gerekli tedbirlerin alınmasıyla sistem veya ekipman verimlerinin tasarım değerinden daha düşük bir değerde olmaması sağlanır.

(4) Peryodik bakım ve testlere ilişkin diğer usûl ve esaslar Bakanlık tarafından yürürlüğe konulacak tebliğ ile belirlenir.”

MADDE 25 – Aynı Yönetmeliğe 24 üncü maddeden sonra gelmek üzere aşağıdaki 24/A maddesi eklenmiştir.

“Denetim yapacak kurum ve kuruluşlar

MADDE 24/A – (1) Bu Yönetmelik kapsamında, binanın enerji tüketen ekipmanlarının, ilgili raporlarda belirtilen periyodik bakımlarının yapılması ile ilgili denetimler Bakanlık veya Bakanlık tarafından yetkilendirilmiş kurum ve kuruluşlar tarafından yapılır.

(2) Denetim yapacak kurum ve kuruluşlara bu Yönetmeliğin uygulaması ile ilgili olarak Bakanlıkça tebliğle belirlenen eğitim kriterlerine göre eğitim verilir.

(3) Denetim yapacak kurum ve kuruluşlar, bu Yönetmelik kapsamındaki faaliyetleri bakımından Bakanlığa karşı sorumludur. Bakanlık, bu kuruluşların Yönetmelik kapsamındaki faaliyetlerini izler ve gerektiğinde denetler.

(4) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden sonra yapı ruhsatı alınan binalara yönelik olarak, yapı kullanma izin belgesi verilmesinden sonra Bakanlık tarafından yapılan veya yaptırılan denetimlerde enerji kimlik belgesinin gerçeğe aykırı düzenlendiğinin veya binanın enerji tüketimi bakımından düzenlenen belgeye uygun olmadığının tespit edilmesi halinde, bina, en geç bir yıl içinde projesine ve yapı kullanma izin belgesi verilmesine esas olan enerji kimlik belgesindeki özellikleri sağlayacak hale getirilir. Bu konuda, binayı inşaa eden veya ettiren gerçek veya tüzel kişi sorumludur.”

MADDE 26 – Aynı Yönetmeliğin onikinci bölümünün başlığı “Enerji Kimlik Belgesi, Enerji Kimlik Belgesinde Bulunması Gereken Bilgiler ve Enerji Kimlik Belgesi Vermeye Yetkili Kuruluşlar” şeklinde değiştirilmiştir.

MADDE 27 – Aynı Yönetmeliğin 25 inci maddesinin başlığı ile birinci, ikinci, üçüncü, beşinci, altıncı, yedinci, sekizinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin onuncu, onbirinci ve onikinci fıkraları yürürlükten kaldırılmış ve aynı maddeye aşağıdaki onüçüncü, ondördüncü ve onbeşinci fıkralar eklenmiştir.

“Enerji kimlik belgesi düzenlenmesi”

“(1) Enerji Kimlik Belgesi düzenlenirken Bakanlık tarafından tebliğ ile yayımlanan hesaplama yöntemi kullanılır.

(2) Enerji Kimlik Belgesi düzenleme tarihinden itibaren 10 yıl süre ile geçerlidir.

(3) Enerji kimlik belgesi, Ek-3’deki formatta ve muhtevatta düzenlenir.”

“(5) Enerji Kimlik Belgesi, yeni ve mevcut binalar için 26 ncı maddede belirtilen bilgileri ihtiva edecek şekilde düzenlenir.

(6) Enerji Kimlik Belgesinin bir nüshası bina sahibi, yöneticisi, yönetim kurulu ve/veya enerji yöneticisince muhafaza edilir, bir nüshası da bina girişinde rahatlıkla görülebilecek bir yerde asılı bulundurulur.

(7) Enerji Kimlik Belgesi, binanın yıllık birincil enerji ihtiyacının değişmesine yönelik herhangi bir uygulama yapılması halinde, bu Yönetmeliğe uygun olacak şekilde bir yıl içinde yenilenir.

(8) Enerji Kimlik Belgesinin, binanın tamamı için hazırlanması şarttır. Ayrıca, isteğe bağlı olarak, kat mülkiyetini haiz her bir bağımsız bölüm veya farklı kullanım alanları için ayrı ayrı düzenlenebilir.”

“(13) Enerji kimlik belgesi BEP-TR kullanılmak suretiyle düzenlenir. BEP-TR’ye erişim yetkisi, enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşlara verilir. Ancak, bu yetki, enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluş adına, düzenlenen eğitimlere katılmak suretiyle enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere Bakanlık tarafından sertifikalandırılan gerçek kişiler tarafından kullanır. Bu kişilerin çalışmakta olduğu kuruluşlardan ayrılmaları ve enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili bir başka kuruluşta çalışmaları halinde, ayrıca eğitim ve sertifikalandırma programına katılmalarına gerek olmaksızın, çalışmakta olduğu kuruluşun yazılı isteği üzerine BEP-TR’ye erişim hakkı tanınır.

(14) Enerji kimlik belgelerinin düzenlenmesinden, yetkili kuruluşun ilgili personeli ve yetkili kuruluş adına kuruluşun sahibi veya yöneticisi müteselsilen sorumludur.

(15) Binalar veya bağımsız bölümlere ilişkin alım, satım ve kiraya verme ile ilgili iş ve işlemlerde enerji kimlik belgesi düzenlenmiş olması şartı aranır. Binanın veya bağımsız bölümün satılması veya kiraya verilmesi safhasında, mal sahibi enerji kimlik belgesinin bir suretini alıcıya veya kiracıya verir.”

MADDE 28 – Aynı Yönetmeliğin 26 ncı maddesinin birinci fıkrasının (ı) ve (i) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı fıkraya aşağıdaki (j) bendi eklenmiştir.

“ı) Birincil enerji tüketimine göre, enerji sınıfı,

i) Nihai enerji tüketimine göre, CO₂ salımı sınıfı,

j) Binanın yenilenebilir enerji kullanım oranı.”

MADDE 29 – Aynı Yönetmeliğin 26 ncı maddesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki 26/A maddesi eklenmiştir.

“Enerji kimlik belgesi vermeye yetkili kuruluşlar

MADDE 26/A – (1) Bakanlık, Enerji Kimlik Belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşlarda görevli olan mühendis ve mimarların bu Yönetmeliğin uygulaması ile ilgili eğitim ve eğitim sonunda yapılacak sınav kriterlerini tebliğ ile yayımlar. Eğitimler, Bakanlık ile Elektrik İşleri Etüt İdaresi Genel Müdürlüğünün yetkilendirdiği üniversite, meslek odaları ve ilgili kurum ve kuruluşlarla yapılacak protokole göre bu kuruluşlarca yapılır. Yapılan eğitimler sonunda Bakanlık tarafından yapılacak veya yaptırılacak sınavda yüz üzerinden en az yetmiş puan alanlara enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere yetki belgesi verilir.

(2) Enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşların, enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere yetkilendirilmiş personele sahip olması şarttır.

(3) Bünyesinde enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere yetki belgesi almış olan ve meslek odalarından alınmış Serbest Müşavir Mühendis belgesine sahip olan mühendis veya mimar bulunduran tüzel kişiler, yeni yapılacak olan binalara Enerji Kimlik Belgesi Vermeye Yetkili Kuruluş sayılır.

(4) Bünyesinde enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere yetki belgesi almış mühendis veya mimar bulunduran Enerji Verimlilik Danışmanlık Şirketleri, mevcut binalara Enerji Kimlik Belgesi Vermeye Yetkili Kuruluş sayılır.

(5) Enerji kimlik belgesi vermeye yetkili kuruluşlar, meslekî sorumluluk sigortası yaptırır.

(6) Enerji Kimlik Belgesi Vermeye Yetkili Kuruluşlar dışındaki diğer kurum ve kuruluşlarca verilecek olan Enerji Kimlik Belgesi ve ilgili raporlar geçersiz sayılır. Bu belge ve raporlar ilgili idarelerce onaylanmaz.

(7) Enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşların bu belgelerin düzenlenmesi ile ilgili faaliyetlerinin denetimi Bakanlık tarafından yapılır veya yaptırılır. Enerji kimlik belgesi vermeye yetkili olanların yetkilerini kötüye kullandıklarının veya gerçeğe aykırı belge düzenlediklerinin tespit edilmesi halinde, durum, Bakanlık tarafından Elektrik İşleri Etüt İdaresi Genel Müdürlüğüne ve ilgili meslek odasına bildirilir ve haklarında yapılacak inceleme ve soruşturma sonuçlanana kadar bunların enerji kimlik belgesi düzenleme yetkileri askıya alınır. Bakanlık tarafından yapılan bildirimler neticesinde, Serbest Müşavir ve Mühendis belgesi veya Enerji Verimliliği Kanunu kapsamında yetki belgeleri iptal edilenlerin veya belgeleri bir yıl içinde üç defa askıya alınanların enerji kimlik belgesi düzenleme yetkileri, bir daha verilmemek üzere Bakanlık tarafından iptal edilir.”

MADDE 30 – Aynı Yönetmeliğin 27 nci maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin ikinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları yürürlükten kaldırılmış, aynı maddeye aşağıdaki beşinci fıkra eklenmiştir.

“(1) Binanın ısıtma, soğutma, aydınlatma ve sıhhi sıcak su konularındaki enerji ihtiyaçları öncelikli olmak üzere, yıllık enerji ihtiyacının hesaplanması ile ilgili usûl ve esaslar Bakanlık tarafından Resmî Gazete’de yayımlanan tebliğ ile belirlenir.”

“(5) BEP-TR yöntemine göre enerji kimlik belgesi alacak olan yeni binalar D sınıfı ve daha fazla enerji tüketimine ve CO₂ salımına sahip olamaz.”

MADDE 31 – Aynı Yönetmeliğe aşağıdaki ek madde eklenmiştir.

“EK MADDE 1 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında ihtiyaç duyulan binanın soğutma enerjisi ve aydınlatma enerjisi ihtiyacı hesabı ile ilgili standartlar, TSE tarafından çıkarılır.”

MADDE 32 – Aynı Yönetmeliğin 23 üncü ve Geçici 1 inci maddesi ile EK-1’i, EK-4a’sı, EK-4b’si, EK-5a’sı, EK-5b’si, EK-6’sı ve EK-7’si yürürlükten kaldırılmıştır.

MADDE 33 – Aynı Yönetmeliğin Geçici 2 nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“GEÇİCİ MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında ihtiyaç duyulan enerji performansı hesaplama yöntemleri ile ilgili konulardaki tebliğler, Bakanlık tarafından, 1/7/2010 tarihine kadar çıkartılır.”

MADDE 34 – Aynı Yönetmeliğin Geçici 3 üncü maddesinin başlığı “Mevcut binalara enerji kimlik belgesi verilmesi” şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 35 – Aynı Yönetmeliğe aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.

“Enerji Kimlik Belgesi Verilmesi

GEÇİCİ MADDE 4 – (1) Bu Yönetmeliğin 25 inci maddesi 1/7/2010 tarihine kadar uygulanmaz.”

MADDE 36 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK- 3 ve EK-8b aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“EK-3 Binalar İçin Düzenlenecek Olan Enerji Kimlik Belgesi

“EK- 3 Binalar İçin Düzenlenecek Olan Enerji Kimlik Belgesi

nest...

39465 39466 39467 39468 39469